મુક્તક – નીતિન વડગામા
બંધ રોજેરોજ સઘળાં બારણાંઓ હોય છે
સાવ નિરાધાર હૈયાધારણાઓ હોય છે
એમ વાગોળ્યા કરો ને એમ એ દૂઝ્યા કરે
કેટલા કરપીણ આ સંભારણાઓ હોય છે
– નીતિન વડગામા
હો શંકા તો લાવો છબી ને મિલાવો,
સ્વયં ‘શૂન્ય’ રૂપે ખુદા રૂ-બ-રૂ છે.
સ્વયં ‘શૂન્ય’ રૂપે ખુદા રૂ-બ-રૂ છે.
6 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
Jayshree said,
September 19, 2006 @ 3:06 AM
સરસ…
આમ તો કદાચ જીવન ખાટા-મીઠા, બધી જાતના સંભારણા આપે છે. પણ ખબર નહીં કેમ, અમુક વાર દુ:ખી કરતા સંભારણા જ વધુ યાદ આવે….
ઊર્મિસાગર said,
September 19, 2006 @ 9:30 AM
આપણા જ સ્વભાવને ચીતરતું ખૂબ જ સુંદર મુક્તક છે!
જયશ્રીની વાત એકદમ સત્ય છે…
માનવી સહજ સ્વભાવ મુજબ ‘દુ:ખી કરતા સંભારણા જ વધુ યાદ આવે’… અને એટલે જેટલું દુ:ખ હોય એના કરતાં પણ અનેકગણું કરી આપણે જ એને વધારતા રહીએ છીએ.
આભાર ધવલભાઇ…
વિવેક said,
September 19, 2006 @ 11:51 AM
ભાઈ રે! આપણા દુઃખનું કેટલું જોર ?
નાની એવી જાતકવાતનો મચવીએ નહીં શોર….
chetna said,
September 22, 2006 @ 6:04 PM
ghani vaar sukh na sambharna pan vartman ma dukh apta hoy chhe…karanke je pahela hatu e vartman ma apne melvi shakta nathi..!
પૂર્વી said,
September 24, 2006 @ 11:59 PM
There is no pain so great as the memory of joy in present grief. -Aeschylus વાક્ય યાદ આવી ગયું.
nehal said,
September 26, 2006 @ 1:43 AM
આ મુક્તક વાચતા સાથે જ જીદગી ની દરેક દુઃખદ્ ક્ષણ નજર સામે આવી ગઈ. ખરેખર….દરેક માનવી ને પોતીકો લાગે તેવો ઉત્કુષ્ટ મુક્તક…