પ્રેમ પછી પ્રેમ – ડેરેક વૉલ્કોટ (અનુ. વિવેક મનહર ટેલર)
સમય આવશે
જ્યારે, ઉત્તેજના સાથે,
તમે તમારી જાતને આવતી આવકારશો
તમારા પોતાના દરવાજે, તમારા પોતાના અરીસામાં,
અને બંને જણ સ્મિત કરશે પરસ્પરના આવકાર પર,
અને કહો, અહીં બેસો. આરોગો.
તમે ફરીથી આગંતુકને ચાહશો જે તમારી જ જાત હતો.
દારૂ પીરસો. રોટી આપો. પાછું આપો તમારું હૃદય
તમારા હૃદયને જ, આગંતુકને જેણે તમને ચાહ્યો છે
તમારું આખું જીવન, જેને તમે અવગણ્યો છે
બીજા માટે, જે તમને જાણે છે દિલથી.
અભરાઈ પરથી પ્રેમપત્રો ઉતારો,
ફોટોગ્રાફ્સ, વિહ્વળ નોંધો,
ઉતરડી નાંખો તમારું પોતાનું પ્રતિબિંબ અરીસામાંથી.
બેસો. તમારી જિંદગીને ઉજવો.
-ડેરેક વૉલ્કોટ
(અનુ. વિવેક મનહર ટેલર)
*
જીવનની દોડમાં ને અન્યોને ચાહવાની હોડમાં આપણે મોટાભાગે જાતને ચાહવાનું ભૂલી જતાં હોઈએ છીએ. અને જે જાતને નથી ચાહી શકતો એ અન્યને શી રીતે ચાહી શકે? પણ ક્યારેક એવો સમય જરૂર આવે છે જ્યારે તમારી પોતાની જાત તમને આગંતુક બનીને તમારા ઘરના દરવાજે, તમારા અરીસામાં મળે છે. એને આવકારો. એને ચાહો. અભરાઈ પરથી જૂની યાદો, જૂના સંબંધો ઉતારી દઈ, જે આભાસી જિંદગી તમે જીવતા આવ્યા છો એને જીવનના અરીસામાંથી ઉતરડી નાંખો અને તમારું પોતાનું હોવું ઉજવો…
વાઇન અને બ્રેડના સંદર્ભ ઇસુ ખ્રિસ્તને આ કવિતા સાથે સાંકળી કવિતાને આધ્યાત્મનો રંગ પણ આપે છે… દરવાજો, અરીસો અને પ્રેમને એ સંદર્ભમાં પણ જોઈ શકાય.
આ કાવ્ય અને ટિપ્પણી તૈયાર કર્યા પછી ધ્યાન ગયું કે આ કવિતાનો અનુવાદ તો ધવલે પણ લયસ્તરો પર મૂક્યો છે. આ સાથે જ ધવલનો અનુવાદ અને એની લાક્ષણિક ટિપ્પણીનો પણ લાભ લો: https://layastaro.com/?p=7076
*
Love after Love
The time will come
when, with elation,
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror,
and each will smile at the other’s welcome,
and say, sit here. Eat.
You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you
all your life, whom you ignored
for another, who knows you by heart.
Take down the love letters from the bookshelf,
the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life.
– Derek Walcott
Jayshree said,
February 15, 2013 @ 3:05 AM
વાહ દોસ્ત.. મઝા આવી..!! ધવલભાઇવાળી પોસ્ટ પણ એટલી જ મઝાની છે..!
narendrasinh chauhan said,
February 15, 2013 @ 3:16 AM
ફોટોગ્રાફ્સ, વિહ્વળ નોંધો,
ઉતરડી નાંખો તમારું પોતાનું પ્રતિબિંબ અરીસામાંથી.
બેસો. તમારી જિંદગીને ઉજવો.
સત્ય હૈ આપનિ જિન્દગિ ને પ્રેમ કરો
perpoto said,
February 15, 2013 @ 3:23 AM
વિવેકભાઇ તમે ધવલભાઇના અનુવાદ પર ટીપ્પણી પણ કરી છે.
છતાં કેહવું જોઇએ ,બન્ને ભાવનુવાદ સુંદર થયાં છે.
સ્વ ને જ ઓળખવાની વાત છે,પણ કવિતાના શબ્દમાં…..
Rasila Kadia said,
February 15, 2013 @ 3:46 AM
good
PRAGNYA said,
February 15, 2013 @ 4:06 AM
ખુબ સરસ!!!
Chetna Bhatt said,
February 15, 2013 @ 2:40 PM
Very nice Poem n traslation..
Banne e karelu anuvad saras chhe..
Kavya to adbhut chhe..sathe adhyatma sathe jodai etle uttam..
pragnaju said,
February 15, 2013 @ 4:36 PM
તમારું આખું જીવન, જેને તમે અવગણ્યો છે
બીજા માટે, જે તમને જાણે છે દિલથી.
અભરાઈ પરથી પ્રેમપત્રો ઉતારો,
સુંદર
સુંદરતમ આસ્વાદ
Laxmikant Thakkar said,
February 19, 2013 @ 8:27 AM
” જીવનની દોડમાં ને અન્યોને ચાહવાની હોડમાં આપણે મોટાભાગે જાતને ચાહવાનું ભૂલી જતાં હોઈએ છીએ. અને જે જાતને નથી ચાહી શકતો એ અન્યને શી રીતે ચાહી શકે? પણ ક્યારેક એવો સમય જરૂર આવે છે જ્યારે તમારી પોતાની જાત તમને આગંતુક બનીને તમારા ઘરના દરવાજે, તમારા અરીસામાં મળે છે. એને આવકારો. એને ચાહો. ”
તદ્દન સહી…યથાર્થ વાત… ” પોતે પોતાનો આયનો..અરીસો…સાચનો કાચ
બનવાનું સદનસીબ અમુક લોકોને પ્રાપ્ત હોય છે…તેનેજ આવું સૂઝે..
વિવેકભાઈને અને ધવલ્ભાઈમે ધન્યવાદ.આભાર પણ…
====================================
કંઈક આવા ભાવને ઉજાગર કરતુ એક લખાણ મૂકું છું …
“સ્વ” સાથે મુલાકાત
તું અતિવ્યસ્ત બની રહી છેક બે-ખ્યાલ થયો હતો,
હું એ વિષે ભીતરની અસ્વસ્થ ખળભળ થયો હતો.
કુદરતના આશીર્વાદે,એકાંતને ઉપલબ્ધ થયો હતો,
બાહ્યમાં મનનુ ધાર્યું કરતો,હવે ભીતર વળી શકું છું.
સ્વસ્થ થઈ,એકલો બેસું છું,જાતને સાંભળી શકું છું!
આંખમાં આંખ મેળવી– સામે જોઈ વાત કરી શકું છું.
માત્ર કલ્પિત પારદર્શકતાનો પરદો છે,જોઈ શકું છું,
એને મારો પડછાયો બની પ્રદક્ષિણા લેતો જોઈ શકું છું!
લા’કાન્ત ૧૯-૨-૧૩
Maheshchandra. Naik said,
February 21, 2013 @ 8:27 PM
સરસ ભાવાનુવાદ, સ્વ સાથે વાત કરવાનુ અને એ માટૅ સભાનતા કેળવવાની સમજ આપતી રચના………….
વિવેક said,
February 22, 2013 @ 12:22 AM
આભાર, મિત્રો…