ગઝલ – દિલીપ વ્યાસ
વધારે નથી કોઈ શણગાર સજવા,
હવે ઊતરી જાવ હે રંગ ભગવા !
નથી રંગ એકાંત પર કોઈ ટક્તો,
સહુ રંગ આવે છે જાણે ફટકવા !
લિપિબદ્ધ થાતી રહી મૂંઝવણ પણ,
કહે, કેટલા પ્રશ્ન મારે ખડકવા ?
હવે વેદનાનો કયો આ તબક્કો ?
અવસ્થા ઉદાસીની લાગી છટકવા.
-દિલીપ વ્યાસ
માત્ર ચાર શે’રની બનેલી આ ગઝલ ચાર દિવાલોની મજબૂતાઈથી અર્થનું જે મકાન રચી આપે છે એની આગળ ભાવકે માત્ર નતમસ્તક થવાનું જ રહે છે.
ધવલ said,
August 22, 2007 @ 7:10 PM
હવે વેદનાનો કયો આ તબક્કો ?
અવસ્થા ઉદાસીની લાગી છટકવા.
– સરસ વાત… અને
વધારે નથી કોઈ શણગાર સજવા,
હવે ઊતરી જાવ હે રંગ ભગવા !
બહુ ઊંચી વાત !
Lata Hirani said,
August 23, 2007 @ 1:12 AM
અદભુત !!!!!!
Pinki said,
August 23, 2007 @ 4:10 AM
હવે વેદનાનો કયો આ તબક્કો ?
અવસ્થા ઉદાસીની લાગી છટકવા.
બસ, વિરહયોગ પૂરો થવાનો પહેલો તબક્કો……..
અને ઉદાસીમાંથી પણ છટકવાનો પહેલો તબક્કો….. !!!
છતાં વેદના કેવી ડોકિયાં કરી જાય છે ?
આ અવસ્થાનું તો કોઈએ આટલું સરસ નિરૂપણ નહિઁ જ કર્યુઁ હોય.
preeti tailor said,
August 26, 2007 @ 8:28 AM
નિજની ઓળખાણ પિછાણ થઈ છે હવે સહજ્,
શું ગમ શું ખુશી હવે તો આ જ મારી ખરી ઓળખ…