એનો વાંધો કોઈને નહોતો કદી કે
એક સરોવર ઓઢીને તું નીકળે છે,
પણ ખભે ઊંચકીને રણ જે જાય, તેને
કેમ જાણીજોઈને સામે મળે છે?
મુકુલ ચોકસી

આત્મમિલન – અમૃતા પ્રીતમ

મારી શૈયા તૈયાર છે
પણ જોડા અને ખમીશની જેમ
તું તારું શરીર પણ ઊતારી લે
ત્યાં મૂડા પર મૂકી દે.
કોઈ ખાસ વાત નથી –
આ પોતપોતાના દેશનો રિવાજ છે.

– અમૃતા પ્રીતમ

આવી કવિતા લખતા પહેલા અમૃતા પ્રીતમે જીવેલી એવી જીંદગી જીવવી પડે – પ્રેમને ધૃવતારો ગણીને જીવેલી જીંદગી !

4 Comments »

  1. વિવેક said,

    March 10, 2007 @ 9:00 AM

    દિલના તાર-તાર હચમચાવી જાય એવી રચના….

  2. Mayuri Bhatt said,

    April 23, 2007 @ 7:27 AM

    અદભૂત!!!
    બહુ સુંદર !

  3. Hemant Yadav said,

    April 24, 2007 @ 7:30 AM

    હ થિ આહા સુધિ

  4. Hemant Yadav said,

    April 24, 2007 @ 7:30 AM

    આહ થિ આહા સુધિ

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment