હવા – નિરંજના દેસાઈ
દરવાજો બંધ હતો.
છતાં
કોણ જાણે ક્યાંથી
હવા
એને હડસેલો મારી
અંદર ધસી આવી !
ને પછી,
આખા ઓરડામાં
લાંબી સોડ તાણી
આડી પડી !
બારીની તિરાડો
ચૂંચી આંખે
એને જોઈ રહી !
દરવાજો આભો બની
જ્યાં ધકેલાયો હતો ત્યાં
ખોડાઈને ઊભો રહ્યો !
હવાએ
ન તો પડખું બદલવાનો
પ્રયાસ કર્યો,
ન ત્યાંથી જવાનો.
હું
એકીટશે
જોઈ રહું,
મારા જ ઘરમાં
પરાઈ વ્યક્તિ સમ !
– નિરંજના દેસાઈ
કેટલી સરળ-સહજ ભાષામાં કવયિત્રીએ આપણા જીવનમાં આપણી જાણ બહાર થઈ જતા અતિક્રમણની વાત કરી છે !!
jigar joshi 'prem' said,
March 12, 2011 @ 1:38 AM
સરસ
Saji Samuel said,
March 12, 2011 @ 1:42 AM
Good One Indeed….
Rahul Shah said,
March 12, 2011 @ 2:15 AM
સુદર રચના
સુનીલ શાહ said,
March 12, 2011 @ 2:27 AM
વાહ.. સુંદર અભિવ્યક્તિ.
ડૉ.મહેશ રાવલ said,
March 12, 2011 @ 2:29 AM
સુંદર અભિવ્યક્તિ……
એમાંય,આ-
બારીની તિરાડો
ચૂંચી આંખે
એને જોઈ રહી !
દરવાજો આભો બની
જ્યાં ધકેલાયો હતો ત્યાં
ખોડાઈને ઊભો રહ્યો !
-કલ્પન બહુ ગમ્યું.-અભિનંદન.
urvashi parekh said,
March 12, 2011 @ 8:12 AM
સરસ અભિવ્યક્તિ.
pragnaju said,
March 12, 2011 @ 8:58 AM
હું
એકીટશે
જોઈ રહું,
મારા જ ઘરમાં…
સુંદર અભિવ્યક્તિ.
જાણે જયપુરનો હવા મહેલ ! તેમા પડદા પ્રથાનું કાર્ય અનોખી અદાથી કર્યું પણ જાહોજલાલી પર જતા અતિક્રમણથી લાગે પોતે પરાઈ વ્યક્તિ સમ !
યહોવાએ આદમને સાથ આપવા માટે હવાને બનાવી.
એને હડસેલો મારી
અંદર ધસી આવી !
હવાએ
ન તો પડખું બદલવાનો
પ્રયાસ કર્યો,
ન ત્યાંથી જવાનો.
આદમ કાળથી આજ …
dHRUTI MODI said,
March 12, 2011 @ 3:39 PM
સહજ અને સરળતાથી કહેવાયેલું સુંદર અછાંદસ કાવ્ય.
preetam lakhlani said,
March 12, 2011 @ 4:01 PM
સુંદર અછાંદસ કાવ્ય.
kishore modi said,
March 13, 2011 @ 1:15 AM
સુંદર કાવ્ય.
Pancham Shukla said,
March 13, 2011 @ 7:34 AM
સરસ કાવ્ય. એક વાક્યમાં વિવેકભાઈએ સારવી આપેલો અર્ક પણ મનનીય છે.
preetam lakhlani said,
March 13, 2011 @ 6:14 PM
જિંદગીભર જાતને અદ્રશ્ય રાખી તેં ખુદા,
છેક છેલ્લો ઘાવ કરવા, રૂબરૂમાં આવજે.
ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’
વાહ ચીનુ કાકા…વાહ્…ક્યા બાત હેી
P Shah said,
March 14, 2011 @ 4:53 AM
વાહ !
એક સુંદર અછાંદસ !
ભરત said,
March 15, 2011 @ 1:11 AM
હું
એકીટશે
જોઈ રહું,
મારા જ ઘરમાં
પરાઈ વ્યક્તિ સમ !
આપણા જીવનમાં -આપણી પરીકલ્પ્નાની સૃષ્ટીમા આપણી જાણ બહાર ધરતીકંપ આવતાજ હોયછે તે વાતનુંસુંદર નિરૂપણ!