ન ફૂલ ને – નિરંજન ભગત
ન ફૂલ ને ફોરમ તોય ફોરતી,
વ્હેતી હવામાં હળુ ચિત્ર દોરતી.
અવ સુ-વર્ણ બધી જ ક્ષણેક્ષણ,
દિશેદિશે પ્રસર્યું અહીં જે રણ
ત્યાં વેળુમાંયે મૃદુ શિલ્પ કોરતી.
મધુર આ ઉરમાં પ્રગટી વ્યથા,
ક્ષણિકમાં ચિરની રચતી કથા,
સૌંદર્યની સૌ સ્મૃતિ આમ મોરતી.
– નિરંજન ભગત
કવિનું નામ ન લખ્યું હોય તો ય તરત જ પારખી શકાય કે નિ.ભ.નું ગીત છે. સરળ શબ્દોમાં રમ્ય છબી આંકી આપવાનું કૌવત જે એમના ગીતોમાં જોવા મળે છે તે બીજે ક્યારેક જ દેખાય છે. નાની સરખી અનુભૂતિ (નજીકમાં કોઈ ફૂલ નથી તોય ફોરમ આવે છે) ને લઈને સૃષ્ટિભરના સૌંદર્યને યાદ કરી લેવાનું કાવતરું એક કવિ જ કરી શકે !
shaileshpandya BHINASH said,
March 4, 2008 @ 3:49 AM
kya bat hai………very sensible potry……..by BHAGAT………
shaileshpandya BHINASH said,
March 4, 2008 @ 3:57 AM
kya bat hai ……….very sensible poetry by..BHAGAT……….
Pinki said,
March 4, 2008 @ 4:44 AM
સૃષ્ટિભરના સૌંદર્યને યાદ કરી લેવાનું કાવતરું એક કવિ જ કરી શકે !
વાહ્ ધવલભાઈ,કવિનું આ કાવતરું ગમ્યું,
ખૂબ ઓછા શબ્દોમાં સુંદર અભિવ્યક્તિ….!!
શબ્દોમાં ન વર્ણવી શકાય- પ્રકૃતિના એ સૌંદર્યને આજે
અભિવ્યક્તિ મળી ગઈ….!!
jina said,
March 4, 2008 @ 7:35 AM
ખૂબ સરસ વાત!
વિવેક said,
March 4, 2008 @ 9:50 AM
ખૂબ સહજતાથી ઊંડે ઊતરી ગઈ આ કવિતા…
pragnaju said,
March 5, 2008 @ 11:16 AM
થોડું તેનું િચંતન થયું.
સંતો કહે છે તેમ પરમના અણસારમાં આવું જ થાય છે-
સુરેશભાઈ યાદ આવ્યાં
લીલ લપાઈને બેઠી જળને તળિયે;
સૂર્યકિરણને એમ થયું કે લાવ જઈને મળિયે !
કંપ્યું જળનું રેશમપોત;
કિરણ તો ઝૂક્યું થઈ કપોત.
વિધવિધ સ્વરની રમણા જંપી નીરવની વાંસળીએ !
હળવે ઊતરે આખું વ્યોમ;
નેણને અણજણી આ ભોમ.
લખ લખ હીર ઝળકે ભીના તૃણ તણી આંગળીએ !