પલાંઠી લગાવીને બેઠો – ડૉ. મનોજ જોષી ‘મન’
ગજબની પલાંઠી લગાવીને બેઠો,
વિચારોની વચ્ચે તું આવીને બેઠો.
ઘટાટોપ ઇચ્છાઓ ઘેરાણી અહિંયા,
અહીં ક્યાં તું ધૂણી ધખાવીને બેઠો?
કદી બહાર નીકળી શક્યો ના ધુમાડો,
આ કેવી ચલમ તું ઝગાવીને બેઠો !
તૂટ્યું તડ દઈને કશું ક્યાંક અંદર,
ભલે તું કહે ઘા ચુકાવીને બેઠો.
સમયસર તને ચેતાવ્યો’તો છતાં તું,
ફરીથી કલમ કાં ઊઠાવીને બેઠો ?
– ડૉ. મનોજ જોષી ‘મન’
સંબંધોમાં ઘા નિશાન પર ન લાગે તોય ઘણું તૂટતું હોય છે એ વાત કવિ કેવી વેધક રીતે કરી શક્યા છે !
dr.ketan karia said,
January 20, 2012 @ 1:28 AM
હંમેશ માફક ..ઉત્તમ
P Shah said,
January 20, 2012 @ 1:53 AM
ગજબની પલાંઠી લગાવીને બેઠો….
સરસ !
Sureshkumar Vithalani said,
January 20, 2012 @ 7:57 AM
EXCELLENT!
pragnaju said,
January 20, 2012 @ 8:37 AM
સુંદર ગઝલનો આ શેર વધુ ગમ્યો
ઘટાટોપ ઇચ્છાઓ ઘેરાણી અહિંયા,
અહીં ક્યાં તું ધૂણી ધખાવીને બેઠો?
કદી બહાર નીકળી શક્યો ના ધુમાડો,
આ કેવી ચલમ તું ઝગાવીને બેઠો !
દુણાયલી લાગણીઓવાળા દુર્જન ના દિલમાં
દુણ કણ ને પ્રકાશ કરતા મનનો શેર!.
Rina said,
January 20, 2012 @ 9:39 AM
તૂટ્યું તડ દઈને કશું ક્યાંક અંદર,
ભલે તું કહે ઘા ચુકાવીને બેઠો.
ધવલ said,
January 20, 2012 @ 8:59 PM
કદી બહાર નીકળી શક્યો ના ધુમાડો,
આ કેવી ચલમ તું ઝગાવીને બેઠો !
– સરસ !
jigar joshi 'prem said,
January 27, 2012 @ 10:39 AM
વાહ ! સુઁદર ભાવવિશ્વ રચાયું છે – “ઉદ્દેશ”માં વાંચ્યાનુઁ સમરણમાં છે….