એ લોકો – વિપિન પરીખ
મકાન પડી ગયું
બાળક દટાઈ ગયું ને
ડોસી બચી ગઈ.
‘આમ કેમ?’ એ પ્રશ્નને
એ લોકો કાટમાળ સાથે ઉપાડી ગયા.
– વિપિન પરીખ
વતનની ધૂળથી માથું ભરી લઉં ‘આદિલ’,
અરે! આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે.
અરે! આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે.
9 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
sapana said,
September 29, 2009 @ 10:36 PM
આ પ્રશ્નનો જવાબ હોત તો કેટલી ગુથીઓ સુલજી જાત.સરસ અછાંદસ
સપના
pragnaju said,
September 29, 2009 @ 11:04 PM
આ કવિતા વાંચતા પહેલી નજરે જ ખરી લાગે છે…
કે ખરી નથી લાગતી ?
કે ખાલી હસવુ જ આવે છે ?
… કે ગુસ્સો આવે છે ?
…. કે પછી બગાસુ આવે છે ?
….. યારો, કવિતાની વાત છે …
જરા દિલ પર હાથ રાખીને જવાબ આપજો !
…મારી ઊંમર તને લાગે તેમ કહેતી ડોશી બચી જાય અને માસૂમ બાળક કચડાઈ મરી જાય તે વાત-તે પ્રશ્નને-‘એ લોકો કાટમાળ સાથે ઉપાડી ગયા.’
એટલે – અવદશા – આવતા ભવે – ઈસુ તથા શ્રી મોહનદાસ ગાંધીને -એ લોકો –
ઓપરેશન પહેલાંની રાત -પરિપક્વતા -પૂર – પ્રયત્ન -પ્રેમને કારણો સાથે -ફૂટપટ્ટી –
મુક્તક – સફળ માણસો -સોદોની જેમ આનું રસદર્શન વિપિન પરીખ જાતે કરાવે તો?
tahamansuri said,
September 29, 2009 @ 11:36 PM
૩. રતિલાલ “અનિલ”
વિવેક said,
September 30, 2009 @ 7:01 AM
થોડામાં ઘણું… મર્મવેધી કવિતા…
અનામી said,
October 2, 2009 @ 3:29 AM
…………..આ કારણે જ મને વિપિન પારેખ ગમે છે.
અનામી said,
October 2, 2009 @ 3:38 AM
sorry પારેખ નહી પણ પરીખ…..જોકે અંહી પણ કદાચ ભૂલથી કવિતા નીચે પારેખ લખાયું છે…..
kanchankumari parmar said,
October 3, 2009 @ 6:34 AM
આપણે ધારિએ શુ? અને થાય શુ? કાળના ગર્ભ મા શુ છુપાયેલુ છે રામ જાણે…..
ચંપક said,
October 7, 2009 @ 2:04 AM
યાર્….. વિપિન જી… બહુ મસ્ત લખે છે….
બહુ જ ટુકા મા જાજુ હોય છે…
બહુ જ સારુ………….
ચંપક said,
October 7, 2009 @ 2:05 AM
દિલમાં આંધી ગઝલ,
સત્યમાં ગાંધી ગઝલ.
છોડવું ગમશે બધું,
એક આ બાંધી ગઝલ.