ગઝલ – વિરલ દેસાઈ
કાલ દીવાએ દારુ પીધો!
ખુદને પાછો સૂરજ કીધો!
એક અનાડી નાવે આવી,
દરિયો આખો માથે લીધો!
રસ્તાના પથ્થર હો છો ને,
આવે એને રસ્તો ચીંધો.
પાગલ, આવી ટેવ તને કાં?
વાંકી દુનિયા, ચાલે સીધો!
પક્ષી હો કે માણસ, ‘પાગલ’;
પાંખો આવી? વીંધો વીંધો!
– વિરલ દેસાઈ
કદી સાંભળવામાંય ન આવ્યું હોય એવા એક સાવ નાનકડા ગામ ‘કોઈન્તિયા’ના વતની અને હાલ અમદાવાદમાં સ્થાયી યુવાકવિ વિરલ રબારી (દેસાઈ) શરૂમાં ‘પાગલ કોઈન્તિયાલ્વિ’ તખલ્લુસ રાખીને ગઝલ લખતા હતા પણ સમયની સાથે તખલ્લુસ ખરી ગયું પણ એમના જ એક શેર –બાપ ગઝલ છે, માત ગઝલ છે; મારી આખી જાત ગઝલ છે-ની જેમ ગઝલ જીવન અને જીવન ગઝલ બની ગયું છે. કવિની ટૂંકી બહેરની એક મજાની ગઝલ આજે માણીએ…
સુરેશ જાની said,
October 25, 2017 @ 10:52 AM
પાગલ, આવી ટેવ તને કાં?
વાંકી દુનિયા, ચાલે સીધો!
——-
એક પીસી યાદ આવી ગઈ.
એક સાપ સાવ સીધો સડ સડાત ચાલતો હતો. કેમ?
જવાબ આવતી કાલે !!!!
Jayendra Thakar said,
October 26, 2017 @ 9:34 PM
કાલ દીવાએ દારુ પીધો!
ખુદને પાછો સૂરજ કીધો!
શું વાત છે!
રસ્તાના પથ્થર હો છો ને,
પર્વત છો, છોરુ તો પર્વતના!