શબ્દે શબ્દે મૌન વાણી હોય છે,
કાવ્યની ભાષા મને સમજાઈ ગઈ.
– રાહુલ શ્રીમાળી

આવશું (ચોમાસાનું ગીત:) – મણિલાલ હ. પટેલ

અષાઢી મેઘ જેમ અણધાર્યા કોકવાર તારે મલક ચઢી આવશું
ધોધમાર, ઝરમર, ફૂહાર વળી વીજળી ને વાછંટો લાવશું… કોકવાર

આ તો પહેલો વરસાદ પછી બીજો વરસાદ
.                               એવું ભીંજાતાં ભીંજાતાં ગણવાનું હોય નહીં
ખેતર ને માટીની જેમ બધું લથબથ મહેકાય
.                               પછી કક્કાની જેમ કશું ભણવાનું હોય નહીં
ઘર આગળ મોગરો, ગુલાબ વળી વાડામાં બારમાસી ગલગોટા વાવશું
.                                                       …કોકવાર તારે મલક ચઢી આવશું

વૃક્ષોમાં અજવાળું થાય એવી વેળાનાં
.                               પંખીઓ તારામાં અટકળને ગાશે
બળબળતી પડસાળો ટળવળતી ઓસરીઓ
.                               ટાઢોળા વાયરાની જેમ બધે વાશે
માયાળુ લોક મને રોકશે ને કહેશે કે વરસો રે વાદળની જેમ વહી જાવ શું ?
અષાઢી મેઘ જેમ અણધાર્યા કોકવાર તારે મલક ચઢી આવશું

– મણિલાલ હ. પટેલ

અણધાર્યા આવી ચડવાની વાત… પહેલા અને બીજા વરસાદની કક્કાવારી ભગવતીકુમાર શર્માનું ગીત યાદ અપાવી દે.

 

 

3 Comments »

  1. chandresh said,

    October 30, 2014 @ 5:22 AM

    માયાળુ લોક મને રોકશે ને કહેશે કે વરસો રે વાદળની જેમ વહી જાવ શું ?
    અષાઢી મેઘ જેમ અણધાર્યા કોકવાર તારે મલક ચઢી આવશું
    ખુબ સરસ !!!

  2. Rina said,

    October 31, 2014 @ 9:32 AM

    Beautiful……

  3. Manish V. Pandya said,

    November 2, 2014 @ 9:39 AM

    સુંદર કવિતા. સંવેદનશીલ મનને તાજગી બક્ષનારી કવિતા.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment