રાતે વરસાદ – જયન્ત પાઠક
નભના ઘનઘોર કાનને
ચઢી અશ્વે નીકળ્યો કુમાર છે;
કર ભાલો વીજળી સમો ઝગે,
પગ ગાજે પડછંદ ડાબલે.
તિમિરો ગુહકોટરે સૂનાં
અહીંથી ત્યાં ભયભીત ભાગતાં;
પગ અધ્ધર લૈ વટી જવા
હદ મૃત્યુની, શિકારીની તથા.
પવનો વનની ઘટા વિશે
થથરે સ્તબ્ધ છૂપાછૂપા જુએ
બચવા દૃગથી શિકારીનાં
દૃગ મીંચી ત્રસ્ત તારકો !
પડ્યું લો, ઘાવથી છાતી સોંસરા
ઊડી છોળો, તરબોળ દ્યો-ધરા !
– જયન્ત પાઠક
ગુજરાતી કવિતા એના કમનસીબે અનુદિત થઈ જવલ્લે જ વિશ્વ સમક્ષ પેશ થઈ છે અન્યથા ઘણા ગુજરાતી કવિઓ વિશ્વકવિ થવા જન્મ્યા હતા. ચોમાસાની કાજળઘેરી રાતના ફાટફાટ સૌંદર્યનિબદ્ધ આ કવિતા વિશ્વકવિતાની કક્ષાએ બેસી શકે એમ છે.
આકાશના ઘનઘોર જંગલમાં વરસાદ હાથમાં વીજળીનો ભાલો લઈ ઘોડે ચડી શિકારે નીકળ્યો છે. વાદળોનો ગગડાટ એના ઘોડાના ડાબલા સમો સંભળાય છે. ગુફા અને કોતરોમાં એકબાજુ અંધારું પોતે ભયભીત થઈને ભાગતું ભાસે છે તો બીજી તરફ પવન પણ છુપાઈને મૃત્યુની હદ પણ વટી જવા આતુર આ શિકારીને નિહાળી રહ્યો છે. વરસાદની રાતે વાદળોના કારણે નજરે ન ચડતા તારાઓને કવિ જાણે વરસાદની આંખમાં આંખ પરોવી શકતા ન હોય એમ આંખો મીંચી ગયેલા કલ્પે છે… અને તીર જેવો વરસાદ ધરતીની છાતી સોંસરો નીકળી જાય છે. કેવું મનહર દૃશ્ય…
(કાનન = જંગલ, ગુહકોટર = ગુફાની કોતર, દૃગ = આંખ)
kirit patel said,
June 16, 2012 @ 2:02 AM
પ્રસન્ગોચિત કાવ્ય વાઁચિ તરબોળ થઇ ગયો..અદ્ભુત કાવ્ય …
Pancham Shukla said,
June 16, 2012 @ 6:13 AM
વાહ. સરસ કાવ્ય અને એવો જ સરસ આસ્વાદ,
kishoremodi said,
June 16, 2012 @ 8:52 AM
સરસ રચના
P Shah said,
June 16, 2012 @ 11:53 AM
આસ્વાદ વાંચ્યા પછી કાવ્ય વધુ આસ્વાદ્ય લાગ્યું.
yogesh pandya said,
June 16, 2012 @ 9:31 PM
NICE –but the gujarati words are like sanskrit words so it looks like we are reading sanskrit –it can be made simpler by using day to day words –GUJARATI POEM if wants to go to heart of gujarati –then simple sweet words are necessary –otherwise today mostly children are taking all education in ENGLISH so they will not welcome such poem –no matter how high it may be !!!!!!!!!!!!!!!!!
Maheshchandra Naik said,
June 17, 2012 @ 3:43 PM
અત્રે કેનેડામા વરસાદી મોહોલ માણવાનો મળ્યો…………….
Dhaval said,
June 17, 2012 @ 10:37 PM
સરસ કવિતા અને આસ્વાદ !