ગઝલ – ભાવેશ ભટ્ટ
જો પડ્યા એકાંત ને વાંધા હવે,
કોઈ ખખડાવો ન દરવાજા હવે.
કેમ તું વરસાદથી ગભરાય છે ?
રંગ તારા થઈ ગયા પાકા હવે.
હું થયો ચહેરા વગરનો જ્યારથી,
ભીંતની સમજાય છે ભાષા હવે.
ચાલવાનું ક્યારનું છોડી દીધું,
છો ને જીવનમાં પડ્યા ખાડા હવે.
આ તરસ મારી સમજણી થઈ ગઈ,
તું લઈ લે વાદળો પાછાં હવે.
– ભાવેશ ભટ્ટ
ચહેરાપોથી પર… એટલે કે ફેસબુક પર આ ગઝલ ક્યાંક વાંચી અને ગમી ગઈ… અને આ રહી, તમારા માટે.
rajnkant shah said,
June 29, 2011 @ 7:30 PM
ચાલવાનું ક્યારનું છોડી દીધું,
છો ને જીવનમાં પડ્યા ખાડા હવે.
good.
Maheshchandra Naik said,
June 30, 2011 @ 12:20 AM
જો પડ્યા એકાંત ને વાંધા હવે
કોઈ ખખડાવો ન દરવાજા હવે
આ શૅર ઘણુ કહી જાય છે,,,,,,સરસ વાત…………આભાર.
Shailesh said,
June 30, 2011 @ 12:21 AM
આ તરસ મારી સમજણી થઈ ગઈ,
તું લઈ લે વાદળો પાછાં હવે.
દીપક પરમાર said,
June 30, 2011 @ 8:53 AM
આ તરસ મારી સમજણી થઈ ગઈ,
તું લઈ લે વાદળો પાછાં હવે.
વાહ!! ખુબ સરસ…
Kalpana said,
June 30, 2011 @ 2:57 PM
કેમ તું વરસાદથી ગભરાય છે?
રંગ તારા થઈ ગયા પાકા હવે
તરસ સમજણી થઈ ગઈ.
સરસ વાત કહી, ઉછળતા પાણી શાંત થયા.
આભાર
ધવલ શાહ said,
June 30, 2011 @ 8:43 PM
હું થયો ચહેરા વગરનો જ્યારથી,
ભીંતની સમજાય છે ભાષા હવે.
– સરસ !
sudhir patel said,
June 30, 2011 @ 9:32 PM
સુંદર ગઝલ!
સુધીર પટેલ.
PRADIP SHETH . BHAVNAGAR said,
July 1, 2011 @ 12:45 AM
સરસ સચના…
વિવેક said,
July 1, 2011 @ 1:17 AM
આ તરસ મારી સમજણી થઈ ગઈ,
તું લઈ લે વાદળો પાછાં હવે.
– સુંદર વાત ! ચોટદાર કલ્પન …
બંકિમ રાવલ said,
July 1, 2011 @ 2:51 AM
આખી ગઝલ ખૂબ ગમી.
બંકિમ રાવલ
Lata Hirani said,
July 1, 2011 @ 3:38 AM
હું થયો ચહેરા વગરનો જ્યારથી,
ભીંતની સમજાય છે ભાષા હવે.
ચહેરો ક્યાઁ હોય છે જ કોઇને ? એટલે જ ભીત જેવા ફરીએ છીએ સહુ..
Ashwin Bhatt said,
July 26, 2011 @ 2:52 AM
keep it up… bahun sunder expressions….
Suresh Shah said,
March 3, 2016 @ 3:17 AM
ચહેરાપોથી – બહુ ના ગમ્યું. કાંઈક બીજુ શોધીએ.
– સુરેશ શાહ, સિંગાપોર