ઉછેર્યાં છે – પ્રફુલ્લા વોરા
સદા આ જિંદગી માટે અમે મૃગજળ ઊછેર્યાં છે
અને આ આંખના આકાશમાં વાદળ ઉછેર્યાં છે
તમોને તો મુબારક હો વસંતી વાયરા મીઠા
અમે તો પ્રેમથી આ આંગણે બાવળ ઉછેર્યાં છે
– પ્રફુલ્લા વોરા
સાવ જુઠું જગત, કોઈ તારું નથી,
મૂક સઘળી મમત, કોઈ તારું નથી.
મૂક સઘળી મમત, કોઈ તારું નથી.
9 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
વિવેક said,
March 9, 2010 @ 12:54 AM
સુંદર મુક્તક… તકલીફ હસતા મોંએ સ્વીકારવાની પણ એક મજા છે.,..
AMARISH said,
March 9, 2010 @ 2:12 AM
મૃગજળ વાદળ વસંતી વાયરા આ બધાનો સમ્ન્વય ખુબજ સરસ કરેલ છે
આભાર
urvashi parekh said,
March 9, 2010 @ 3:29 AM
સરસ મુક્તક..
મૃગજળ અને આંખ માં વાદળા…આભાર..
sudhir patel said,
March 9, 2010 @ 10:12 AM
સુંદર મુક્તક માણવું ગમ્યું!
સુધીર પટેલ.
Girish Parikh said,
March 9, 2010 @ 11:51 AM
બાવળમાં કાંટા જરૂર હોય છે પણ એનાં દાતણ થાય છે.
આધ્યાત્મિક સાધના કરનારાનાં જીવન મોટે ભાગે કંટકમય હોયછે!
અને માયાનાં મૃગજળ ઊછેર્યા પછી – – ખાત્રી થતાં કે આ માયા જ છે – – એ પછી જ મહામાયાની કૃપાથી એની પાર જઈ શકાય. સુખ દુઃખનાં વાદળ એ પછી વીખરાઈ જાય.
– – ગિરીશ પરીખ
Girish Parikh said,
March 9, 2010 @ 12:04 PM
– – આંખના આકાશમાં ઊછેરેલાં વાદળમાંથી પ્રભુપ્રેમથી ભીંજાયેલાં આંસુ પણ વરસે.
Pancham Shukla said,
March 10, 2010 @ 1:18 PM
ખુમારીભર્યું મુકતક ગમ્યું.
pragnaju said,
March 14, 2010 @ 2:47 PM
મઝાનું મુક્તક
યાદ આવી
છે મૃગજળ લાલસા જગની જે કર્તવ્ય ભુલાવે છે
ભગાવે છે, જીવન જ્યાં, ભાગી ભાગી વ્યર્થ જનારું છે
jyoti said,
March 15, 2010 @ 2:37 PM
અદ્ભભુત રચના ધ્ન્યવાદ