કેમ ? – મુકુલ ચોકસી
તમે દીવાલને ભૂરાશ પડતા રંગે રંગી કેમ ?
હવે આકાશની તમને પડી લાગે છે તંગી, કેમ ?
તમારું કાળરાત્રિએ ખીચોખીચ એકલાં હોવું
ભરે એકાંતની જાહેરસભાઓ ખૂબ જંગી કેમ ?
અચાનક મારી સામે આમ આ બપોરને વખતે,
ક્ષિતિજના સૂર્ય જેવું તે હશે છે રક્તરંગી કેમ ?
બની’તી જે હકીકત, વારતારૂપે તો ગમતી’તી,
હવે મારી કથારૂપે એ લાગે છે ક્ઢંગી કેમ ?
– મુકુલ ચોકસી
એક એક પંક્તિએ અર્થછાયાઓમાં જે પરિવર્તન આવે છે એ જોવા જેવું છે. છેલ્લો શેર વાંચતા જો કહી ગયી ન મુઝસે વો જમાના કહ રહા હૈ, કે ફસાના બન ગયી હૈ મેરી બાત ચલતે ચલતે તરત જ યાદ આવે છે.
વિવેક said,
May 22, 2008 @ 2:56 AM
મુકુલભાઈની રાબેતા મુજબની સદાબહાર ગઝલ… ગુજરાતી ભાષાનું કમનસીબ છે કે મુકુલભાઈ હવે ખૂબ ઓછું લખી રહ્યા છે…
RAZIA MIRZA said,
May 22, 2008 @ 4:44 AM
ડો.મુકુલ ભાઈ ની રચનાઓ માનવ સ્વભાવ પરિવર્તન અને એનું અસલી સ્વાર્થ પણું દર્શાવે છે.અભિનંદન મુકુલભાઈ ને
pragnaju said,
May 22, 2008 @ 9:42 AM
ખૂબ સુંદર ગઝલ્
તમારું કાળરાત્રિએ ખીચોખીચ એકલાં હોવું
ભરે એકાંતની જાહેરસભાઓ ખૂબ જંગી કેમ ?
વાહ્ -ામારી વાત
રાજેશ કહે છે તેમ
દોસ્ત આ એકાંત ધરખમ હોય છે,
ભીડ સોંસરવું અડીખમ હોય છે.
બની’તી જે હકીકત, વારતારૂપે તો ગમતી’તી,
હવે મારી કથારૂપે એ લાગે છે ક્ઢંગી કેમ ?
તમે કહ્યું તેમ સાચે જ્- ફસાના બન ગયી હૈ મેરી બાત …
Pinki said,
May 22, 2008 @ 1:37 PM
પ્રકૃતિ અને મનુષ્યની પ્રકૃતિ
સુંદર અનુસંધાન !!