ગઝલ – મરીઝ
મારું જીવન, જીવન નહીં, મારું મરણ, મરણ નહીં,
તારો અનંત કાળ છે, મારી તો એક ક્ષણ નહીં.
સ્પર્શ વિના મજા મળે એની મીઠાશ ઔર છે,
કુદરત તરફથી જે મળે તેવા જખમને ખણ નહીં.
તારી નજરની ભૂલથી તું તો ઠગાઈ જાય છે,
જોશે તો તારા લાખ જણ સમજે તો એક પણ નહીં.
મનદુઃખ તો થાય છે અહીં કિંતુ જરાક હદ રહે,
ઓળંગી જે શકે નહીં એવી દીવાલ ચણ નહીં.
પોતાનો એક પ્રવાહ હો, પોતાનું એક વહેણ હો,
જેમાં ન ખુદની હો ગતિ, મૃગજળ છે એ ઝરણ નહીં.
આ તો શરૂનું દર્દ છે મૃત્યુની ઝંખના ન કર,
હમણાં તો શ્રીગણેશ કર, હમણાંથી શ્રીચરણ નહીં.
સંત એ ક્યાં ગયા ‘મરીઝ’, ક્યાં એ ફકીર ગુમ થયા ?
ઢાંકણ બીજાનું રાખતા, પોતાનું આવરણ નહીં.
-મરીઝ
Rina said,
February 3, 2013 @ 3:10 AM
Awesomeee
Harshad said,
February 3, 2013 @ 9:40 AM
Bhai Vah……!! Bahut Khub…. Love it and like it.
pragnaju said,
February 3, 2013 @ 12:40 PM
ઘડાયલી કલમની મસ્ત ગઝલ
મનદુઃખ તો થાય છે અહીં કિંતુ જરાક હદ રહે,
ઓળંગી જે શકે નહીં એવી દીવાલ ચણ નહીં.
પોતાનો એક પ્રવાહ હો, પોતાનું એક વહેણ હો,
જેમાં ન ખુદની હો ગતિ, મૃગજળ છે એ ઝરણ નહીં.
વાહ્
Maheshchandra Naik said,
February 3, 2013 @ 1:48 PM
મરીઝ સાહેબને સલામ, સરસ ગઝલ…………………
naresh solanki said,
February 4, 2013 @ 3:08 AM
સ્પર્શ વિના મજા મળે એની મીઠાશ ઔર છે,
કુદરત તરફથી જે મળે તેવા જખમને ખણ નહીં.
વાહ …………………………
Amit Prajapati said,
February 10, 2013 @ 11:55 PM
Wah!!!
What to say don’t know but I feel …………………………..
Thanks and Salute to
Mariz SAAB…