ઘણાયે ભાર છે – હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ
જિંદગીમાં એટલે અંધાર છે,
ક્યાં હજી અજવાસની હકદાર છે ?
ઊંચકું છું એને હું અડ્ક્યા વિના,
મારી પર એવા ઘણાયે ભાર છે.
મૃત્યુ લગ વ્હેરે છતાં અડકે નહીં,
શ્વાસ પર એવી સમયની ધાર છે.
ફક્ત મૂર્તિને જ એની જાણ છે,
કે પૂજારી કેટલો ખૂંખાર છે.
હું હવે એકાંત બમણું ભોગવું,
કોઈ અંદર છે ન કોઈ બ્હાર છે.
– હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ
ગઝલનો શેર ક્યારેક શ્લોકની કક્ષાએ જઈ ઊભે છે. મત્લાનો શેર જુઓ. કેવી ઊંચી વાત અને કેવા સરળ શબ્દોમાં ! જ્યાં સુધી જિંદગી પોતે અજવાળાની હકદાર નથી બનતી ત્યાં સુધી અંધારું કેમ કરી દૂર થાય ?
સરવાળે બધા જ શેર માર્મિક.
Ninad Adhyaru said,
April 23, 2016 @ 2:51 AM
ફક્ત મૂર્તિને જ એની જાણ છે …
કૈક અલગ ..!
ketan yajnik said,
April 23, 2016 @ 3:41 AM
સરસ્
kiran said,
April 23, 2016 @ 8:51 AM
ફક્ત મૂર્તિને જ એની જાણ છે,
કે પૂજારી કેટલો ખૂંખાર છે.
બહુજ સરસ
Snehi parmar said,
April 23, 2016 @ 10:50 AM
બહુ નાજુક ત્રાજવે તોલી તોલી મોતી ગોઠવ્યા છે. અદ્ભુત નકશીકામ આ ગઝલનું.
vimala said,
April 23, 2016 @ 1:38 PM
“ફક્ત મૂર્તિને જ એની જાણ છે,
કે પૂજારી કેટલો ખૂંખાર છે.”
Pravin K Shah said,
April 23, 2016 @ 3:35 PM
બહુ સરસ્
Meena said,
April 24, 2016 @ 2:04 AM
ઊંચકું છું એને હું અડ્ક્યા વિના,
મારી પર એવા ઘણાયે ભાર છે.. Aah!
Nehal said,
April 24, 2016 @ 8:44 AM
વાહ!અદભૂત!
NAREN said,
April 25, 2016 @ 3:42 AM
જિંદગીમાં એટલે અંધાર છે,
ક્યાં હજી અજવાસની હકદાર છે લાજવાબ
nirlep said,
April 26, 2016 @ 3:02 AM
last two sher…too good !
Gaurang Thaker said,
April 27, 2016 @ 10:45 AM
Waah waah sundar gazal…
CHENAM SHUKLA said,
April 28, 2016 @ 7:44 AM
વાહ વાહ્…..મસ્ત
લલિત ત્રિવેદી said,
May 5, 2016 @ 2:30 PM
વાહ..સરસ ગઝલ