(ઘર હતાં) – સુરેન ઠાકર ‘મેહુલ’
આંગણું, પરસાળ ને ઊંબર હતાં,
સ્વપ્નમાં પણ શું મજાનાં ઘર હતાં.
ડેલીએ દીવાનગી ઝૂર્યા કરે,
જે ગયાં પગલાં ઘણાં સુંદર હતાં.
એમનાં કર્મોથી એ નશ્વર થયાં,
કર્મ જોકે મૂળ તો ઈશ્વર હતાં.
ગામને પાદર ભરેલી ભવ્યતા,
આમ વચ્ચે કેટલાં પાદર હતાં.
એને આથમણી હવા ભરખી ગઈ
આયનામાં સંસ્કૃતિના સ્તર હતા.
એ પછીથી મોરનાં પીછાં થયાં,
ભીષ્મની શય્યાનાં એ તો શર હતાં.
– સુરેન ઠાકર ‘મેહુલ’
Kanankumar Trivedi said,
November 3, 2017 @ 3:50 AM
વાહ…વાહ… ખૂબ જ સુંદર રચના.
Jaffer Kassam said,
November 3, 2017 @ 6:58 AM
MAJA AAWI GAI
સુરેશ જાની said,
November 3, 2017 @ 8:37 AM
અનેક ઉદાહરણ સાથે પ્રતિપાદન કે, દરેક શરૂઆત સારી જ હોય છે, પણ જમાનાની હવા એને વિષમ બનાવી દેતી હોય છે. બધા સર્જનનું મૂળ ઈશ્વર જ હોય તો દાનવ અને દાનવતા પણ તેનું જ સર્જન ને?
આદિલ ઘરેથી નીકળ્યો મિત્રોને શોધવા
આ દુશ્મની તું ક્યાંથી સામી મળી ગઈ.
અમુક શેર ન સમજાયા ( ભીષ્મ શૈયા અને મોરનાં પીછાં. ) પણ સાર આ લાગ્યો.
શા માટે? આ માટે … એમ બે લેખ લખ્યા હતા. વાચકોને ઇચ્છા થાય તો લિન્ક મોકલીશ.
Saaj Mevada said,
November 3, 2017 @ 8:47 AM
વાહ! સુંદર ગઝલ્.
Purushottam Mevada said,
November 3, 2017 @ 8:50 AM
વાહ, ખૂબજ સરસ રચના, ગમી.
Dilip m. Shah said,
November 3, 2017 @ 10:54 AM
Bhai suren
It remind good all days in junagadh
During 1955-1960
When u were in junagadh.
Excellent
Vijay rana
Vijay rana said,
November 3, 2017 @ 12:45 PM
Bhai suren
Excellent
It ramimds golden old days during
1955- 1960 when u were in junagadh
Vijay rana
Jayendra Thakar said,
November 3, 2017 @ 1:04 PM
ગામને પાદર ભરેલી ભવ્યતા,
આમ વચ્ચે કેટલાં પાદર હતાં.
એને આથમણી હવા ભરખી ગઈ
આયનામાં સંસ્કૃતિના સ્તર હતા.
હમણાં જ આવું કંઈક વાંચ્યુ…Veergals: Ancient Hindu “Hero Stone” for Dharmic Warriors, depicting their valour
Himanshu said,
November 3, 2017 @ 6:28 PM
સરસ રચના
Shivani Shah said,
November 4, 2017 @ 4:19 AM
શ્રી જાનીના articleની link મળી શકે તો સારું.
મનસુખલાલ ગાંધી said,
November 4, 2017 @ 10:37 PM
વાહ, ખૂબજ સરસ રચના, ગમી.
મનસુખલાલ ગાંધી
Girish Parikh said,
November 5, 2017 @ 7:30 AM
એમનાં કર્મોથી એ નશ્વર થયાં,
કર્મ જોકે મૂળ તો ઈશ્વર હતાં …શ્રદ્ધા સત્યં તદિયુત્તમ્ મિથુનમ્
રિદાય લાલા-ઓ ગુલ, પર્દ એ મહો અંજુમ, જહાં જહાં વો છિપે હૈ, અજીબ આલમ હૈ! લાલ ગુલાબની ચાદર પાછળ કે ચાંદતારાના પડદા પાછળ, જ્યાં જ્યાં એ છૂપાયેલા છે, ત્યાં બસ કમાલ કરે છે! અને એને ઓળખવા માટે? ‘નિગાહેં ઈશ્ક’ તો બેપર્દા દેખતી હૈ ઉસે!
લતા હિરાણી said,
November 11, 2017 @ 3:19 AM
સારી રચના