ખેચાઉં છું કા ? – મનોજ ખંડેરિયા
ઘણી વાર ખુદથી ડરી જાઉં છું કા ?
હું ભાગીને મારામાં સંતાઉ છું કા ?
પ્રબળ ઝંખના જ્યાં જવાની હતી, ત્યાં,
પહોંચીને પાછો વળી જાઉં છું કા ?
બધે હોઉં છું તો કળાતો ન ક્યાંયે,
નથી હોતો ત્યારે જ દેખાઉં છું કા ?
શિલાલેખની હું લિપિ ક્યાં અકળ છું,
સરળ સાવ છૂં પણ ન સમજાઉં છું કા ?
બધી ભૂલભૂલામણી ભેદું છૂં પણ –
સીધાસાદા રસ્તે જ અટવાઉં છું કા ?
તને કાનમાં વાત કહેવી હતી તે,
ગઝલ રૂપે જાહેરમાં ગાઉં છું કા ?
નથી મારે ચાવંડ-લાઠીથી નાતો,
છતાં ત્યાંથી નીકળું તો ખેચાઉં છું કા ?
– મનોજ ખંડેરિયા
કવિ બે બાજુ ખેંચાતા જાય છે. સરળ ને અઘરું અને અઘરાં ને સરળ કરતા જાય છે. આ મથામણ જ સર્જનના રસ્તાની શરુઆત હશે ?
Rina said,
October 8, 2014 @ 4:20 AM
શિલાલેખની હું લિપિ ક્યાં અકળ છું,
સરળ સાવ છૂં પણ ન સમજાઉં છું કા ?
બધી ભૂલભૂલામણી ભેદું છૂં પણ –
સીધાસાદા રસ્તે જ અટવાઉં છું કા ?
Wahhh
jAYANT SHAH said,
October 8, 2014 @ 7:01 AM
સુન્દર !!!
હેમંત પુણેકર said,
October 8, 2014 @ 8:11 AM
મને લાગે છે કે છેલ્લો શબ્દ કાં હોવો જોઈએ. ગઝલ પણ મનોજભાઈની ઉત્તમ ગઝલોમાંની એક નથી જ લાગતી. નીચેના શેરનો વિચાર તો એમની જ એક પ્રખ્યાત ગઝલમાં લગભગ જેમનો તેમ વપરાયો છે.
પ્રબળ ઝંખના જ્યાં જવાની હતી, ત્યાં,
પહોંચીને પાછો વળી જાઉં છું કાં ?
જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વર્ષોથી હોય ત્યાં
મન પહોંચતા જ પાછું વળે એમ પણ બને
yogesh shukla said,
October 8, 2014 @ 10:35 AM
સુંદર રચના , ઈર્શાદ
ઘણી વાર ખુદથી ડરી જાઉં છું કા ?
હું ભાગીને મારામાં સંતાઉ છું કા ?
Shah Pravinachandra Kasturchand said,
October 8, 2014 @ 3:23 PM
કવિતાઓ રચું છું હું સ્વયંને વાંચવા માટે;
કવિ-સમ્મેલનોમાં દોડી જઈ પઠન કરું કાં?
વિવેક said,
October 9, 2014 @ 3:15 AM
સુંદર રચના…
એમ પણ બને વાળો શેર મૂકવા જતો હતો ત્યાં જ જોયું કે હેમંત એ કામ પહેલા જ કરી ચૂક્યો છે… સમર્થ કવિ પણ ક્યારેક પોતાની જાતને પુનરાવર્તિત કરતો હોય છે…