ગઝલ – સાહિલ
પારદર્શક સમય થવા લાગે,
મૌન પણ ત્યારે બોલવા લાગે.
હામ જ્યારે હલેસાં થઈ જાયે,
તો તોફાનોય ખારવા લાગે.
જોઈ અણસાર જાણીતો ફળિયે,
ઉંબરો પ્હાડ લાગવા લાગે.
એ જ ચહેરા છે – આઈના પણ એ,
દૃશ્ય કાં તોય આગવા લાગે
એ મજાની વિષે શું વાત કરું
દર્દ જ્યારે સ્વયં દવા લાગે.
બિંબને ક્યાં છુપાવવા ‘સાહિલ’
ભીંત જો ભેદ ખોલવા લાગે.
– સાહિલ
કેવી મજાની ગઝલ !
ધવલ said,
December 19, 2013 @ 2:14 PM
જોઈ અણસાર જાણીતો ફળિયે,
ઉંબરો પ્હાડ લાગવા લાગે.
– સરસ !
ravindra Sankalia said,
December 21, 2013 @ 8:38 AM
દર્દ જ્યારે સ્વયમ દવા લાગે એ પન્ક્તિ ખુબ ગમી.. દર્દકા હદસે ગુઝર જાના દવા હો જાના એ હિન્દી પન્ક્તિ યાદ આવી ગઇ.