માપસરના આંસુ – જલન માતરી
આવી ન બર મુરાદ તો શ્રદ્ધા ઊઠી ગઈ,
પાયા ડગી ગયા તો ઈમારત પડી ગઈ;
માનવ રડ્યો તો માપસર આંસુ સરી પડ્યાં,
પથ્થર રડ્યો તો સિંધુ ને ગંગા વહી ગઈ !
– જલન માતરી
એ જ આશા રાખવામાં સાર છે,
બંધ છે એ શક્યતાનું દ્વાર છે.
આપણી બારી ઉઘાડી રાખીએ,
તો બધે અજવાસ પારાવાર છે.
બંધ છે એ શક્યતાનું દ્વાર છે.
આપણી બારી ઉઘાડી રાખીએ,
તો બધે અજવાસ પારાવાર છે.
3 Comments »
RSS feed for comments on this post · TrackBack URI
Rachit said,
July 3, 2007 @ 10:15 AM
…પથ્થર રડ્યો તો સિંધુ ને ગંગા વહી ગઈ…
સરસ વાત!
ઊર્મિ said,
July 3, 2007 @ 12:26 PM
excellent!!
Ankita said,
January 22, 2009 @ 5:20 AM
No words no Express..