સમય પણ રિસાયો – દિવ્યા મોદી
(દિવ્યા મોદીની એક અક્ષુણ્ણ કૃતિ એમના જ અક્ષરોમાં ‘લયસ્તરો’ માટે)
*
આ તડકા મહીં એમ વર્તાય છાંયો,
કેચ્હેરા ઉપર એક ચ્હેરો છવાયો.
ને આંખો અમારી સજળ હોય તો યે,
ખુશીનો જ તખ્તો ફરી ગોઠવાયો.
અમારી સબરના પુરાવા ન માંગો,
ઇમારત છું એવી, નથી જેનો પાયો.
પહેલાં હલેસું, પછી નાવ ડૂબી,
શનૈ: શનૈ: કિનારો ફસાયો.
બહેતર એ છે કે શિકાયત ન કર તું,
ખફા થઈને જ્યારે સમય પણ રિસાયો.
-દિવ્યા મોદી
ભીની માટી જેવા હૈયા પર પગલાંની અમીટ છાપ છોડી જાય એ સાચી કવિતા. દિવ્યાની આ ગઝલ વાંચો અને અંદર કશુંક અમીટ પડતું ન અનુભવાય તો જ નવાઈ. તડકા વિના છાંયાનું વળી અસ્તિત્વ કેવું ? બંને સાથે જ સંભવી શકે એ ખરું પણ કદી એકમેકમાં ભળી શકે ખરા ? આપણા ચહેરા પર કેટકેટલા ચહેરા પડતા રહે છે ! પણ આપણે આપણી ઓળખ કદી ગુમાવીએ ખરા ?
શનૈ: શનૈ: જેવો સંસ્કૃત શબ્દપ્રયોગ રાજેન્દ્ર શુક્લ જેવી સાહજિક્તાથી કરીને ઉત્તમ શેર પણ આપવા બદલ કવયિત્રી શું અભિનંદનને પાત્ર નથી ?
Rasheeda Damani said,
November 28, 2009 @ 1:06 AM
સરસ ભાવ બહુજ સુન્દર.
viral rachh said,
November 28, 2009 @ 2:21 AM
VAAH MAZA AVI GAYI … EK DUM TARO TAAZA GAZAL .. ! SUNDAR BHAAV NI SARAL CHATA CHOTDAR RAJUAT BADAL ABHINANDAN…!
pragnaju said,
November 28, 2009 @ 6:41 AM
બહેતર એ છે કે શિકાયત ન કર તું,
ખફા થઈને જ્યારે સમય પણ રિસાયો.
વાહ્
kirankumar chauhan said,
November 28, 2009 @ 6:50 AM
બહુ જ સરસ ગઝલ.
દિવ્યાબેન માટે મને મારો જ એક શે‘ર કહેવાનું મન થાય છે–
‘સોના જેવી ફસલ લખે છે,
અલ્પ લખે પણ અસલ લખે છે.’
Gaurang Thaker said,
November 28, 2009 @ 8:30 AM
વાહ સરસ ગઝલ….
ને આંખો અમારી સજળ હોય તો યે,
ખુશીનો જ તખ્તો ફરી ગોઠવાયો.
Faruque Ghanchi (Babul) said,
November 28, 2009 @ 9:51 AM
ખૂબ સુંદર દિવ્યાબેન – આ મહેફિલને ડોલાવનારી રચના છે. આ શેર તો ખાસ કાબિલે દાદ છે…..
પહેલાં હલેસું, પછી નાવ ડૂબી,
શનૈ: શનૈ: કિનારો ફસાયો
pink said,
November 28, 2009 @ 10:30 AM
બહેતર એ કે શિકાયત ન કર તુ
Girish Parikh said,
November 28, 2009 @ 12:30 PM
દિવ્યાબહેનની દિવ્ય ગઝલ!
sudhir patel said,
November 28, 2009 @ 10:44 PM
ખૂ બ સરસ મિજાજથી ભરપૂર ગઝલ!
દિવ્યાબેનને અભિનંદન!
સુધીર પટેલ.
kanchankumari parmar said,
November 29, 2009 @ 6:07 AM
દોડ જિંદગિ ની પાછિ પડી છે;હલેશા મારતા ય હોડિ મારી ડૂબિ છે…….
Lata Hirani said,
November 29, 2009 @ 6:15 AM
અફલાતુન ગઝલ… ખુબ ખુબ અભિનંદન કવયિત્રીને…
લતા હિરાણી
કવિતા મૌર્ય said,
November 29, 2009 @ 1:13 PM
ને આંખો અમારી સજળ હોય તો યે,
ખુશીનો જ તખ્તો ફરી ગોઠવાયો.
અમારી સબરના પુરાવા ન માંગો,
ઇમારત છું એવી, નથી જેનો પાયો.
સુંદર શેર !
neha purohit said,
November 29, 2009 @ 2:05 PM
દીવ્યાબેન, મજા આવી ગઈ ગઝલ વાંચીને….ને આંખો અમારી….સજળ! કારણ? ખુશીનો જ તખ્તો જો ને ગોઠવાયો!
Pinki said,
December 1, 2009 @ 6:21 AM
અમારી સબરના પુરાવા ન માંગો,
ઇમારત છું એવી, નથી જેનો પાયો.
પરંપરાગત ગઝલ અને
પહેલાં હલેસું, પછી નાવ ડૂબી,
શનૈ: શનૈ: કિનારો ફસાયો.
સંસ્કૃતનો સુભગ સમન્વય !!
MAYAANK TRIVEDI SURAT said,
December 1, 2009 @ 10:23 AM
ને આંખો અમારી સજળ હોય તો યે,
ખુશીનો જ તખ્તો ફરી ગોઠવાયો
મજા આવી ગઈ
ને આંખો અમારી….સજળ!
અફલાતુન
keep it up
Dhaval said,
December 1, 2009 @ 11:38 AM
આ તડકા મહીં એમ વર્તાય છાંયો,
કેચ્હેરા ઉપર એક ચ્હેરો છવાયો.
– સરસ … તુમકો દેખા તો યે ખયાલ આયા, જીન્દગી ધૂપ તુમ ઘના સાયા… યાદ આવી ગયું !
Pancham Shukla said,
December 1, 2009 @ 6:53 PM
વાહ. સરસ ગઝલ.