વૃદ્ધની પ્રાર્થના – વજેસિંહ પારગી
એકાકી વૃદ્ધ
બેઠો છે
સુકાઈ ગયેલા વૃક્ષ નીચે
વૃદ્ધ જુએ છે-
ઘડીકમાં વૃક્ષ સામે
ઘડીકમાં જાત સામે
ને મનોમન પ્રાર્થે છે:
ક્યાંકથી કઠિયારો આવે
ને વૃક્ષભેળો મનેય કાપી જાય.
– વજેસિંહ પારગી
સ્વયંસિદ્ધ… પીડાની પરાકાષ્ઠા… સહનશક્તિની અંતિમ સરહદ…
Shah Raxa said,
October 11, 2024 @ 5:33 PM
વાહ…હૃદયસ્પર્શી…
બાબુ સંગાડા said,
October 11, 2024 @ 5:41 PM
સ્વપ્રીડાને સર્વપ્રીડા બનાવી દેનાર કવિશ્રી વજેસિહ પારગીની
સુંદર કવિતાની અભિવ્યક્તિ….આપને પણ લયસ્તરો પર મૂકી કવિતા
સન્માની ખૂબ જ હ્રદયસ્પર્શ
Mayur Koladiya said,
October 11, 2024 @ 6:16 PM
ટૂંકું ને ટચ
Tells so much
Nilam Roy said,
October 11, 2024 @ 6:55 PM
પરાકાષ્ઠા!
કમલેશ શુક્લ said,
October 11, 2024 @ 8:18 PM
સચોટ!
Neela sanghavi said,
October 11, 2024 @ 8:43 PM
ખળભળી જવાય એવી રચના.વાસ્તવિકતા આ જ છે.
હેમેન શાહ said,
October 11, 2024 @ 9:07 PM
આમાં છેલ્લી પંક્તિ કાપી નાખવા જેવી છે.
ક્યાંકથી કઠિયારો આવે…
ત્યાં જ આ સરસ કવિતા પૂરી થાય છે !
વિવેક said,
October 11, 2024 @ 11:04 PM
@ hemen shah
સહમત…. રચના ત્યાંથી કાપી નાંખી હોત તો અભિવ્યક્તિ વધુ ધારદાર થઈ શકી હોત
Dhruti Modi said,
October 13, 2024 @ 4:09 AM
કરુણાજનક સ્થિતિ ! પ્રભુ એમના આત્માને પરમ શાંતિ આપે !
Sejal Desai said,
October 15, 2024 @ 11:42 AM
હ્રદય સ્પર્શી..કવિની ચેતનાને વંદન