વિસ્તરી ન શકું – ભરત વિંઝુડા
યુગો સુધી હું તને ચાહતો રહી ન શકું
સૂરજની જેમ ઊગી આથમી ઊગી ન શકું
મરણરૂપે જ મુકાઈ ગઈ છે મર્યાદા
જીવનથી સહેજ વધારે હું વિસ્તરી ન શકું
તને મળું તે સમય પર્વ જેમ વીતે છે
પછી હું કોઈ તહેવા૨ ઊજવી ન શકું
પરિચિતોય બધાં પંખીઓ સમાં લાગે
હું નામજોગ કોઈનેય ઓળખી ન શકું
અલગ દિશામાં વળી જાય માર્ગ વચ્ચેથી
અને અહીંથી હું પાછો હવે ફરી ન શકું
– ભરત વિંઝુડા
સીધી ને સટ્ટ વાત ! મને જચી ગઈ !
saryu parikh said,
October 19, 2021 @ 9:21 AM
મરણરૂપે જ મુકાઈ ગઈ છે મર્યાદા
જીવનથી સહેજ વધારે હું વિસ્તરી ન શકું.
રચના ગમી.
સરયૂ પરીખ.
pragnajuvyas said,
October 19, 2021 @ 3:26 PM
વાહ…
મજાની રચના
યાદ આવે
શું કીધું, વર્ષોની વાટ ફળી એમાં મેં શીદ લીધો આવડોક ઉપાડો?
બહુ નહિ, ઓ સૈંયાજી! બે જ ઘડી માટે લ્યો, વિરહનો બોજ તો ઉપાડો;
લગરિક ફરિયાદ નથી, પ્રથમી સાહીને ભલે ઝૂકી ગ્યા મારા બેઉ સ્કંધ
છું હું તારી જ ને છું અકબંધ.
ડૉ – વિવેક ની રચના
Maheshchandra Naik said,
October 19, 2021 @ 10:20 PM
સરસ, સરળ અને સહજ રચના,
કવિશ્રીને અભિનંદન…