અક્ષરો પડવાની જ્યાં ઘટના બની કાગળ પરે – મનોજ ખંડેરિયા
અક્ષરો પડવાની જ્યાં ઘટના બની કાગળ પરે
ત્યાં તરત અફવા ઊડી કે હાથથી કંકુ ખરે
અર્થની આ આંબલીમાં ભૂતનો વાસો હશે
રોજ મધરાતે દીવાઓ પાંદડા પર તરવરે
ઝંખનાના બંધ ખાલી સાવ જૂના ઓરડે-
કોણ હરતુંફરતું ? ઝીણી ઝાંઝરી રણક્યા કરે !
એક ભડકો થઈ સ્મૃતિ અંધારમાં ઊડી ગઈ
આંખ સામેથી હજી એ દ્રશ્ય આઘું ના સરે
એક કાગળ વાયકાની વાવ શો ઊંડો હતો
લોક કહેતાં : જે જતું એમાં તે પાછું ના ફરે !
– મનોજ ખંડેરિયા
ચોથા શેરની ચમત્કૃતિ જુઓ !!! સ્મૃતિ ઊડી ગઈ પણ એ ઘટનાની સ્મૃતિ રહી ગઈ ! વિચારશૂન્ય થવાના પ્રયત્નોમાં વિચારશૂન્યતાના વિચાર તો રહી જ ગયા……! ત્રીજો શેર પણ લાજવાબ છે.
Jay said,
November 27, 2018 @ 6:09 AM
મનોજભઈ છે ખંડેરિયા, પણ શ્બ્દોના જે મહેલ રચે છે તેની સરખામણીમાં કોઈ ના ઉતરે!
વિવેક said,
November 27, 2018 @ 7:14 AM
ત્રીજા અને ચોથાની જ વાત શા માટે કરવી? મને તો પાંચેય શેર લાજવાબ લાગ્યા…
SARYU PARIKH said,
November 27, 2018 @ 9:11 AM
અર્થની આ આંબલીમાં ભૂતનો વાસો હશે
રોજ મધરાતે દીવાઓ પાંદડા પર તરવરે..સરસ રચના,
સરયૂ
PALASH SHAH said,
April 14, 2020 @ 5:56 AM
જાદુગર ની જેમ મનોજભાઈએ શબ્દો નો મહેલ વાવ માં ગાયબ કારીનાખ્યો …
સુંદર રચના …