ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા, જંગલની કુંજકુંજ જોવી હતી;
જોવી’તી કોતરો ને જોવી’તી કંદરા, રોતા ઝરણાંની આંખ લ્હોવી હતી.
ઉમાશંકર જોશી

દરિયો – વિમલ અગ્રાવત

તમે દરિયાને દરિયાની જેમ કદી જોયો?

દરિયાને પુસ્તકની જેમ તમે વાંચો તો ક્યાંથી સમજાય એની વાતું!
એકાદી ડૂબકી જો મારો તો ભાન થાય, અંદર આ ખળખળ શું થાતું!
કદી નજરુંથી દરિયો વલોવ્યો?
તમે દરિયાને દરિયાની જેમ કદી જોયો?

મોજાંની જેમ જરા ઉછળો તો જાણો કે શું છે આ ફીણ ને કિનારો!
આંખેથી સાચુકલાં મોતી ટપકે નહીં ને પૂછો છો, ‘દરિયો શેં ખારો?’
કદી શ્વાસોમાં દરિયો પરોવ્યો?
તમે દરિયાને દરિયાની જેમ કદી જોયો?

– વિમલ અગ્રાવત

કિનારે ઊભા રહીને કૉમેન્ટરી આપવી અલગ વાત છે અને વચ્ચોવચ ઝંપલાવી દીધા બાદ વાત કરવામાં જમીન-આકાશનો ફરક છે. મહાસુખ તો મહીં પડ્યા એ જ માણી શકે. દરિયો બની જાવ એ પછી જ દરિયાને જોઈ શકાય, બાકી ઠાલી વાતો માત્ર…

5 Comments »

  1. Bharat vaghela said,

    July 27, 2018 @ 3:56 AM

    વાહ….ગુરુજી…..
    ખારવણ………, દરિયો……..,એક એક ગીત લાજવાબ……

  2. SANDIP PUJARA said,

    July 27, 2018 @ 4:12 AM

    ​વાહ…..સરસ ગીત ​

  3. Vimal Agravat said,

    July 27, 2018 @ 11:35 AM

    Thannks vivekbhai

  4. Poonam said,

    August 4, 2018 @ 4:34 AM

    Sa Rus…

  5. Utpal said,

    August 21, 2018 @ 2:23 PM

    Ohohohohoo
    Adbhut

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment