ૠણી છું – સંદીપ પુજારા
ખમે છે ભાર જે મારો હું એ કણ-કણનો ૠણી છું,
છતાં માતા-પિતા, શિક્ષક- વિશેષ એ ત્રણનો ૠણી છું.
મળ્યું વર્ષો પછી તો જળ મને અમૃત લાગ્યું છે,
તરસ મારી વધારી છે સતત એ રણનો ૠણી છું.
ભલે છૂટાછવાયાં છે છતાં રેખાને જોડે જે
સીધી લીટીમાં રહેનારા એ બિંદુગણનો ૠણી છું.
કહ્યું’તું જેમણે કે એ મને કંઈ પણ નહીં આપે,
રહી છે આબરૂ તો એમના ‘કંઈ પણ’નો ૠણી છું.
મે ચાહી જિંદગીને, મોતનોયે દબદબો રાખીશ,
મને મૃત્યુ સમીપે લઈ જતી હર ક્ષણનો ૠણી છું.
– સંદીપ પુજારા
બહુ સરળ ભાષામાં અલગ અલગ આયામ દર્શાવીને કવિ પોતાની કૃતજ્ઞતા પ્રગટ કરે છે જે હૃદયને તરત જ સ્પર્શી જાય છે.
PRAVIN SHAH said,
July 12, 2018 @ 3:54 AM
સરળ, સીધી, સાદી અને સુન્દર !
ખૂબ ગમી.
Mohamedjaffer Kassam said,
July 12, 2018 @ 7:37 AM
I LIKED IT TOO. BUT I AM UNABLE TO USE
GUJRATI KEYBOARD – CAN SOMEBODY HELP?
ketan yajnik said,
July 12, 2018 @ 8:41 AM
ક્બુલ
jay said,
July 12, 2018 @ 9:01 AM
વાહ સરસ રચના
મયુર કોલડિયા said,
July 13, 2018 @ 2:46 AM
વાહ બહુ સરસ ગઝલ…
Dr Sejal said,
January 6, 2020 @ 5:55 AM
ખૂબ જ સુંદર