(-) – યોગેશ જોષી
એક વડ નીચે
છાંયડાના ગાલીચા પર સૂતો હતો,
ત્યારે
કોઈ મધમાખી આવીને
ડંખી ગઈ મારી તર્જનીને.
શું આટઆટલાં વર્ષો પછીયે
મારી આંગળીઓમાં
મ્હેંકતો હશે તારો સ્પર્શ ?
– યોગેશ જોષી
(૧૭-૦૯-૧૯૭૮)
કેવું મજાનું પ્રણયકાવ્ય ! વાંચતાવેંત જ રોમાંચ થઈ આવે એવું.. અને કવિતા લખાયાની સાલ વાંચીએ એટલે સહેજે સમજાય કે તર્જની સુધી જ સીમિત રહ્યો હોય એવો પ્રણય સાડાત્રણ દાયકા પહેલાંનો જ હોઈ શકે…
harish shah said,
September 25, 2015 @ 4:02 AM
Classic and the most influential expression in such a beautiful way.
yogesh shukla said,
September 25, 2015 @ 8:01 AM
ભૂતકાળ ના પ્રેમ ના મિલન ની અનુભૂતિ રચના દ્વારા કરાવી દીધી ,
nehal said,
September 25, 2015 @ 12:05 PM
Waah. .
ધવલ said,
September 25, 2015 @ 12:33 PM
વાહ !
Shah Pravinchandra Kasturchand said,
September 25, 2015 @ 3:19 PM
વાહ !
ખૂબ સરસ!
છંદને પણ ભુલાવી દે એવી અછાંદસ રચના.
Harshad said,
September 30, 2015 @ 8:12 PM
Wow
Bahut khub.
DINESH MODI said,
October 3, 2015 @ 2:51 PM
મનથિ તો ભુલાતુ નથિ . તર્જનિ જ નહિ, રોમ રોમમા સુવાસ, વરસો બાદ પ્રસરિ રહિ.
અનિલ શાહ. પુના. said,
August 21, 2020 @ 12:54 AM
ખૂબ સરસ આંતરસૂઝ થી લખેલું,આ આંછદસ…..
હિંચકે બેઠો હતા ને એક દુપટ્ટો મારા ચહેરા ને પંપાળી ગયો,
તારા શ્વાસો ની સુગંધ ભરી પવન ફરી હિંડોળે ચઢ્યો