મને આવો ખ્યાલ પણ નહોતો – પન્ના નાયક
હું જ
એક ઝાડ છું
હું જ
એ ઝાડની ડાળી પર બેઠેલો
કાગડો
હું જ
એ કાગડાની ચાંચમાંની
પૂરી
હું જ
એ ઝાડની નીચે ઊભેલું
શિયાળ પણ.
મને કોઈ ખ્યાલ પણ નહોતો
કે
મારે જીવવી પડશે
બચપણમાં સાંભળેલી
આ વારતા!
– પન્ના નાયક
શેક્સપિયર કહી ગયેલો કે દુનિયા એક રંગમંચ છે અને આપણે બધા પોતપોતાના પાત્ર ભજવી રહ્યા છીએ. પણ એને પણ ખ્યાલ નહીં હોય છે એક જ માણસે એકી સાથે બધા જ પાત્રો ભજવવા પડે તો કેવો હાલ થાય !
Suresh Shah said,
April 8, 2015 @ 11:44 PM
આનંદ ફિલ્મના સંવાદ યાદ આવે છે – આ જીવન એક રંગમંચ છે. આપણે બધાં કઠપૂતળીઓ છીએ. ઊપરવાળો દોરીસંચાર કરે અને આપણને રમાડે.
પન્નાબેન જીવનની પરવશતાને સુંદર રીતે રજૂ કરે છે.
લાચારી, તકસાધુ, અરમાનોને દફનાવવા – આ બધું કરવું પડે છે.
– સુરેશ શાહ, સિંગાપોર
yogesh shukla said,
April 9, 2015 @ 11:13 AM
સરસ રચના
જ્યાં દર્પણ દેખાય છે ત્યાજ અભિનય થાય છે ,