વર્ષાકાવ્ય : ૩ : આજ અષાઢ આયો – નિરંજન ભગત
રે આજ અષાઢ આયો,
મેં નેણના નીરમાં મનનો તે માઢ ગાયો !
દૂર દખ્ખણ મીટ માંડીને
મોરલે નાખી ટહેલ,
વાદળી સાગરસેજ છાંડીને
વરસી હેતની હેલ;
એમાં મન ભરીને મતવાલો મોર ન્હાયો !
મેઘવીણાને કોમલ તારે
મેલ્યાં વીજલ નૂર,
મેહુલાએ ત્યાં જલની ધારે
રેલ્યા મલ્હારસૂર;
એથી ધરતીને અંગ રંગઉમંગ ન માયો !
જનમાં વનમાં અષાઢ મ્હાલ્યો,
સંસાર મ્હાલ્યો સંગ,
અલકાથી હું દૂર, તે સાલ્યો
મને ન લાગ્યો રંગ;
એ તો સૌને ભાયો ને શીતલ છાંય શો છાયો !
આપણે રે પ્રિય, સામસામે તીર,
ક્યારે ય નહીં મિલાપ;
ગાશે જીવનજમુનાનાં નીર
વિરહનો જ વિલાપ ?
રે આયો અષાઢ ને વાયરે તોયે વૈશાખ વાયો !
બિરહમાં બાઢ લાયો !
રે આજ અષાઢ આયો !
-નિરંજન ભગત
કુદરત વ્યસ્ત અને માનવ હૈયું ત્રસ્ત. વર્ષાનો (કે વર્ષાગીતોનો!) આ જ નિયમ છે !
pragnaju said,
July 16, 2008 @ 5:20 PM
સૌને ગમતું બહુ જ સરસ માઢમા…
. આ ગીત આશિતે સ્વરાંકન પણ કર્યું છે.
વિવેક said,
July 17, 2008 @ 3:15 AM
સુંદર ગીત. અલકાની વાત કરી કવિ મેઘદૂતને પણ સ્મરી લે છે…
Jayesh Bhatt said,
July 17, 2008 @ 3:26 AM
વાહ સરસ વ૨સાદ તો નથિ આવતો પણ શબ્દો કેરા વ૨સાદે પલાળી દિધા.
જયેશ્
Pravin Shah said,
July 17, 2008 @ 6:00 AM
રે આજ અષાઢ આયો,
મેં નેણના નીરમાં મનનો તે માઢ ગાયો !
ગીત વાંચીને થયું કે લાવ જરા બારી બહાર જોવું કે વરસાદ તો નથી આવતો ને?
સુંદર અષાઢી ગીત!
Jina said,
July 17, 2008 @ 8:29 AM
જમાવટ કરી છે હોં ધવલભાઈ…!! આ વરસાદી મહેફિલ આમ જ ચાલુ રાખજો…