ઊભો રહું છું આયના સામે જ રોજ હું,
એક ન્યાયાધીશ, એક ગુનેગાર હોય છે.
હેમેન શાહ

ગઝલ – પંકજ વખારિયા

October 24, 2015 at 1:54 AM by વિવેક · Filed under ગઝલ, પંકજ વખારિયા

સાંજ પડતા બસ, સ્મરણ તારું થયું
ને પછી, અંધારું ઝળહળતું થયું

આ સ્મરણ છે કે કોઈ સંજીવની ?!
ઝંખનાનું શબ ફરી બેઠું થયું.

આપણાંથી છેટાં શખ્સોને લીધે
આપણી વચ્ચે જરી છેટું થયું

હર વખત નડતી શરમ જેની તને
બોલ, અંતે કોણ એ તારું થયું ?

કંઈ પ્રસંગોપાત હો તો ઠીક છે
દર્દ આ તે કેવું રોજિંદું થયું

નામ લેતાં પણ ડરું છું સૂર્યનું
એવું માથાભારે અંધારું થયું

આંખથી કાજળ ગયું બસ, તારું તો…
મારું તો આખું જીવન કાળું થયું

-પંકજ વખારિયા

શાનદાર ગઝલ…

5 Comments »

  1. નિનાદ અધ્યારુ said,

    October 24, 2015 @ 2:11 AM

    આંખથી કાજળ ગયું બસ, તારું તો…
    મારું તો આખું જીવન કાળું થયું.

    સુંદર શેર ..

  2. KETAN YAJNIK said,

    October 24, 2015 @ 3:37 AM

    કંઈ પ્રસંગોપાત હો તો ઠીક છે
    દર્દ આ તે કેવું રોજિંદું થયું
    કેવી ને કેટલી ઝંખના ?કોઈ ઉજાસની! ઓહ્!

  3. Harshad said,

    October 24, 2015 @ 7:37 AM

    Really beautiful gazal.

  4. Sureshkumar G. Vithalani said,

    October 24, 2015 @ 9:41 AM

    Very nice Gazal.

  5. DINESH MODI said,

    October 24, 2015 @ 1:16 PM

    પ્રિય જન કાયમિ વિદાય લે બાદ જિવન કે મોત સરખુ.

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment