ઝળહળ સવારી નીકળી – શરદ વૈદ્ય
વાતમાંથી વાત તારી નીકળી,
એ પછી બસ એકધારી નીકળી
આંસુઓના શહેરમાં તડકો બની
પાંપણે ઝળહળ સવારી નીકળી
નીકળ્યું મારી કબરમાંથી નગર
ધારણાં સૌની ઠગારી નીકળી
કેટલું હસતા રહ્યાં પડદા સતત
બારીની સંગત નઠારી નીકળી
– શરદ વૈદ્ય
કવિ એટલે યાદોનો પૂજારી.
લોકો રાજા-મહારાજા કે નેતા-અભિનેતાઓની સવારી કાઢે છે. જ્યારે કવિ યાદોની સવારી કાઢે છે. આંસુના શહેરમાં (કદીક જ આવતો) તડકો બનીને એ ઝળહળ સવારી નીકળે છે અને એ ય પાંપણ પર !
જે વિચાર વધારે ન ફેલાય એ ખાતર કવિને કબર ભેગા કરી દેવાયા તે વિચાર આજે આખા શહેરમાં ફેલાઈ ગયો છે. માણસનું વીતી જવું સહ્ય અને સહજ છે પણ એ હસ્તીના અંતે એક આખી વિચારધારાનો જન્મ થાય એવું સૌભાગ્ય કોઈ કોઈને જ મળે છે.
વિવેક said,
August 27, 2014 @ 2:03 AM
સુંદર રચના અને સમજૂતી… તસ્વીર પણ કાબિલે-દાદ…
Indrajit Khona said,
August 27, 2014 @ 3:21 AM
મનની વાત લખી દીધી .
narendrasinh said,
August 27, 2014 @ 3:39 AM
સુંદર રચના લાજવાબ્
lata j hirani said,
August 27, 2014 @ 7:19 AM
superb..
yogesh shukla said,
August 27, 2014 @ 8:54 AM
ખુબજ સુંદર રચના
Devika Dhruva said,
August 27, 2014 @ 11:35 AM
યાદોની નાજુક, કોમળ વાત. વાતમાંથી વાતની આ ગઝલ સારી નીકળી. આંસુઓની ધાર તો જોઈ હતી. પણ આ તો સરસ સવારી નીકળી. બહોત ખુબ.