એ નહીં મળે – કિસ્મત કુરૈશી
રોકી લે અશ્રુધાર, હવે એ નહીં મળે,
આશાનો દીપ ઠાર, હવે એ નહીં મળે.
અંધારે જે ન આવ્યાં, શું આવે ઉજાસમાં ?
ખીલી ગયું સવાર, હવે એ નહીં મળે.
પગલાં ન થાય એનાં કદી પાનખર વિશે,
વીતી ગઈ બહાર, હવે એ નહીં મળે.
મન, એને જીતવાના નકામા છે ઓરતા,
આપી ગયા જે હાર, હવે એ નહીં મળે.
જન્મારાના ફળ્યા ન અજંપા-ઉજાગરા
જંપી જા મારા પ્યાર, હવે એ નહીં મળે.
કિસ્મતને એ જ કહેવાને આવી ચડી કઝા,
જેનો છે ઈંતેઝાર, હવે એ નહીં મળે.
– કિસ્મત કુરૈશી
એ નહીં જ મળેની ખાતરી દરેક શેર સાથે પ્રબળતમ થતી હોવા છતાં નિરાશાનો સૂર બળકટ થતો નથી એ વાત ધ્યાન ખેંચે છે…
મીના છેડા said,
January 17, 2014 @ 1:05 AM
છતાંય પ્યાર જંપે ખરો ?
આંખ ભીની કરી ગઈ એવી ગઝલ…
Rina said,
January 17, 2014 @ 1:31 AM
Wahhhhh….. beautiful
rasikbhai said,
January 17, 2014 @ 10:44 AM
આવિ સુન્દર ગઝલ દોબારા મલે
Darshana bhatt said,
January 17, 2014 @ 11:35 AM
જંપે નહિ,જંપવા દે નહિ એ વેદના….
હૃદયને સ્પર્શી ગઈ આ વેદના સભર ગઝલ.
Maheshchandra Naik (Canada) said,
January 17, 2014 @ 1:36 PM
અંધારે જે ન આવ્યાં, શુ આવે ઉજાસમા? કવિવેદનાની સરસ ગઝલ…………………
sudhir patel said,
January 17, 2014 @ 2:05 PM
ભાવનગરના જ વધુ એક ગઝલ-ગુરૂ સ્વ. કિસ્મત સાહેબની યાદગાર ગઝલ માણી એ ફરી મળેની આશ જાગી!
સુધીર પટેલ.
kiranyagnik said,
January 20, 2014 @ 6:24 AM
બહુજ સરસ,લગે રહો