નીકળે – મનીષ પરમાર
કેટલા જનમોજૂના થર નીકળે !
એક ટીંબો ખોદતાં ઘર નીકળે.
રેશમી પીંછું દટાયું મોરનું –
ધૂળમાં ટૌકાનું અંબર નીકળે.
વીરડો ગાળ્યા પછી એવું બને,
બુદબુદામાંથી સરોવર નીકળે.
આંસુનો હિસાબ પૂરો થાય ક્યાં ?
લેણું એનું જિંદગીભર નીકળે.
ચાસમાં ફરકી હશે લીલોતરી-
ખેડવા જાતાં જ ખેતર નીકળે.
-મનીષ પરમાર
pragnajuvyas said,
December 1, 2007 @ 11:01 AM
સુંદર ગઝલ
તેમાં
રેશમી પીંછું દટાયું મોરનું –
ધૂળમાં ટૌકાનું અંબર નીકળે.
આંસુનો હિસાબ પૂરો થાય ક્યાં ?
લેણું એનું જિંદગીભર નીકળે.
વધુ ગમ્યાં
બે શેરો યાદ આવ્યાં
કદી મારા જિગરમાં એ રીતે ના આવશો કોઇ,
તમે જ્યાં છાપ પાડી હોય ત્યાં મારા જખમ નીકળે.
પ્રણયને પાપ કહેનારા, થશે તારી દશા કેવી?
કદાચ અલ્લાહને ત્યાં એ જ જો દિલનો ધરમ નીકળે?
hemantpunekar said,
December 2, 2007 @ 9:08 AM
સુન્દર ગઝલ!
ધવલ said,
December 2, 2007 @ 9:56 AM
રેશમી પીંછું દટાયું મોરનું –
ધૂળમાં ટૌકાનું અંબર નીકળે.
વીરડો ગાળ્યા પછી એવું બને,
બુદબુદામાંથી સરોવર નીકળે.
– સુંદર ગઝલ !
ભાવના શુક્લ said,
December 3, 2007 @ 3:42 PM
ધૂળમાં ટૌકાનું અંબર નીકળે
………………………………
સુંદર!!!
manvantpatel said,
December 5, 2007 @ 12:30 AM
ખૂબ સુઁદર રચના !