હું ખેડું, તું વાવ – ચંદ્રકાન્ત શેઠ
હું ખેડું, તું વાવ,
આપણા ખેતર સૌ લ્હેરાવ,
હું વેડું, તું લાવ,
આપણી દોસ્તીનો એ દાવ.
કર માખણ-શી માટી મારી,
તારે ચાક ચડાવ,
ઘડા-કુલડી-માટ-કોડિયાં
ખપનાં ઠામ ઘડાવ,
હું પાકું એમ પકાવ,
હું દીપ ધરું, દરશાવ !
ઊંડો ખોદું કૂપ, ઝરણથી
તારાં એ ઊભરાવ,
તળિયું તરતું થાય, તલાવે
જળ એવાં છલકાવ !
હું ખૂલું, તું આવે !
આપણો જલસે થાય જમાવ !
– ચંદ્રકાન્ત શેઠ
ઇશ્વર સાથેની દોસ્તીનું એક મધુરું ગીત.. તળિયાને તરતું કરાવવાની વાતમાં આ ભક્તિભાવ કવિતાના સ્તરે પહોંચે છે…
Rina said,
February 28, 2013 @ 1:08 AM
Waaaaaahhh
La'Kant said,
February 28, 2013 @ 5:30 AM
“હું ખૂલું, તું આવે !
આપણો જલસો થાય જમાવ ! ” –
બસ, અમ જ એક દિ’ એકત્વને ઉપ્લબ્ધ થવાય તો, ભયો… ભયો..
-લા’કાન્ત / ૨૮-૨-૧૩
pragnaju said,
February 28, 2013 @ 9:57 AM
ખૂબ સુંદર અભિવ્યક્તી
Maheshchandra Naik said,
February 28, 2013 @ 1:59 PM
ઈશ્વરને સરસ સંબોધન……………………..
Kalpana said,
February 28, 2013 @ 6:56 PM
હું દીપ ધરું દરશાવ.
વાહ. જીવ અને શિવનો સુમેળ થાય, તો હૈયું હરસી જાય.
Harshad said,
March 11, 2013 @ 8:53 PM
Khubsaras, like it and enjoyed it.