માણસ -જયંત પાઠક
રમતાં રમતાં લડી પડે ભૈ, માણસ છે;
હસતાં હસતાં રડી પડે ભૈ, માણસ છે.
પહાડથીયે કઠ્ઠણ મક્કમ માણસ છે;
દડદડ દડદડ દડી પડે ભૈ, માણસ છે.
ચંદર ઉપર ચાલે ચપચપ, માણસ છે;
ને બે ડગલે ખડી પડે ભૈ, માણસ છે.
સૂર્યવંશીનો પ્રતાપ એનો, માણસ છે;
ભરબપ્પોરે ઢળી પડે ભૈ, માણસ છે.
પૂજાવા ઝટ થયા પાળિયા, માણસ છે;
ટાણે ખોટ્યું પડે, પડે ભૈ, માણસ છે.
-જયંત પાઠક
પ્રત્યાયન said,
September 28, 2005 @ 11:30 AM
First three stanza are very strong and forms a natural poem. However, last two seems to have an effort to connect, a poet’s effort !
The poetry is a very delicate craft.
DhavalBhai,
There is one nice gazal with ‘Maanas’ radif by Manoj Khanderia. I dont have it with me and i dont remember it’s ‘shers’ but sure that it was a nice gazal.
I think it was in book ‘101 gazal’ edited by ramesh purohit. I am not sure.