તરસ – પ્રજારામ રાવળ
તરસ્યું હૈયા – હરણું !
દોડતું દશે દિશમાં વ્યાકુળ ઢૂંઢતું શીતલ ઝરણું !
તરસ કેરા તીરથી ઘાયલ,
પલ વળે નહીં ચેન;
રાતથી લાંબો દિન થતો, ને
દિનથી લાંબી રેન !
પાગલ પાગલ ઢૂંઢતું ફરે કોઈ સોનાનું શમણું !
ધીકતી ધરા ચાર બાજુએ
આભ ઝરે અંગારા;
શાપિત મૃગની ઘોર તૃષાના
ક્યાંય દેખાય ન આરા,
રણ રેતીનું સળગે કેવળ, છાંય ધરે નહીં તરણું !
-પ્રજારામ રાવળ
તરસ આમ તો અનુભવવાની ચીજ છે પણ કવિતાની કમાલ જ એ છે કે એ અમૂર્તને પણ મૂર્ત કરી શકે છે. આ કવિતા વાંચીએ ત્યારે તરસ આપણને ‘નજરે’ ચડે છે. પહેલા અંતરામાં તૃષા અને પ્રતીક્ષાની વેદનાની લગોલગ રામના બાણથી ઘાયલ સ્વર્ણમૃગ પણ તાદૃશ થાય છે. મૃગજળને કિનારા હોતા નથી એ વાત પણ કવિ કેવી કમાલથી રજૂ કરે છે ! બીજી વાત, આ તરસ પ્રણયની છે કે ઉર્ધ્વ ચેતના માટેની છે એ તો ભાવકે જ નક્કી કરવાનું…
P Shah said,
September 7, 2012 @ 10:37 AM
કમાલનું ગીત !
ભૂપેન્દ્ર ગૌદાણા વડોદરા said,
September 7, 2012 @ 10:39 AM
પ્રેમ લક્ષણા ભક્તિ ની આજતો ખૂબી છે! અને આતો રામબાણ લાગ્યા પછીની વ્યાકુળ-
શાપિત મૃગની ઘોર તૃષાના ક્યાંય દેખાય ન આરા,
આ તરસ પ્રણયની છે કે ઉર્ધ્વ ચેતના માટેની છે એ તો ભાવકે જ નક્કી કરવાનું… એવુંજ શ્રી વેણીભાઈ પુરોહિત ની રચના” તારી આંખનો અફીણી..” ગીતમાં એવા જ ભાવ છે
મન્ના ડે નાં બે ગીત પણ યાદ આવે છે લાગી રે લગન પીયા તોરી…” અને લાગા ચુનરીમેં દાગ છુપાઉં કૈસે…
પરંતુ શ્રી પ્રજારામ રાવળ ની રચનામાં
” રણ રેતીનું સળગે કેવળ, છાંય ધરે નહીં તરણું !” પંક્તિ માં ” તરસ” ની પરાકાષ્ટા દર્ષાવી છે, ખૂબ સરસ રચના માણવા મળી
pragnaju said,
September 7, 2012 @ 10:44 AM
સુંદર રચના નો મઝાનો આસ્વાદ
મનમોહન મુખડું
તરસ્યું હૈયા – હરણું !
દોડતું દશે દિશમાં વ્યાકુળ ઢૂંઢતું શીતલ ઝરણું !
યાદ્
તું બને જો વાદળી વરસ્યા કરે, જિંદગીભર રણ બની તરસ્યા કરું.
દિલ અમારું હદ સુધી તરસી જશે, એ પછી એ મન મૂકી વરસી જશે.
એટલું વરસે કે મન તરસે નહિં, એ પછી છૉને કદી વરસે નહિં.
આ વરસ, તું સરસ, એવું વરસ, કે મને ઓછી પડે મારી તરસ.
Darshana Bhatt said,
September 7, 2012 @ 1:09 PM
અતિ સુન્દર રચના .હ્ર્દયને આકુલ વ્યાકુલ કરી મુક્યુ આ તર સે.
ા
Dhruti Modi said,
September 7, 2012 @ 4:00 PM
ખૂબ સરસ ગીત અને વિચારમૂઢ કરી દે ઍવી ફીલસૂફી.
ધવલ said,
September 8, 2012 @ 5:44 PM
કોમળ શબ્દો ને ધારદાર અસર ! સરસ !