મોકો મળ્યો – ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’
સરસ વાત કરવાનો મોકો મળ્યો,
તને પુષ્પ ધરવાનો મોકો મળ્યો.
મને ક્યાં ખબર: હું છું વહેતો પવન,
બધા ઘેર ફરવાનો મોકો મળ્યો.
હતાં ઝાંઝવા એથી સારું થયું,
મને રેત તરવાનો મોકો મળ્યો.
થયું: હાશ સારું કે છે તો ખરો,
ખુદા છે તો ડરવાનો મોકો મળ્યો.
ગઝલને થયું: છે આ ‘ઈર્શાદ’ તો
ઠરીઠામ ઠરવાનો મોકો મળ્યો.
– ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’
સરસ અને સંવેદનશીલ. સીધી દિલને અડકતી ગઝલ.
shaileshpandya BHINASH said,
August 5, 2007 @ 4:49 AM
kya bat hai chinukaka…………
Kavita said,
August 7, 2007 @ 4:01 AM
“સ્વજનને તો સરવાનો મોકો મળ્યો” – એવી પંક્તિ સાંભળ્યાનું યાદ છે…
વિવેક said,
August 7, 2007 @ 4:49 AM
મુસીબત પડી એ તો સારું થયું,
સ્વજનને તો સરવાનો મોકો મળ્યો.
-આખો શેર આ પ્રમાણે છે, કવિતાજી…
Kavita said,
August 8, 2007 @ 3:23 AM
Thanks, યાદ કરાવવા માટે, તમારી સાથે interact કરવાનો મોકો મળ્યો.
Abhijeet Pandya said,
August 30, 2010 @ 11:50 AM
સુંદર રચનાૂ
મને ક્યાં ખબર: હું છું વહેતો પવન,
બધાને ઘેર ફરવાનો મોકો મળ્યો.
ઉપરોક્ત શેરમાં “બધાંને ઘેર ” માં લગાગાગા થતું જોવા મળે છે.જ્યારે ગઝલમાં
લગાગા લગાગાનું છંદ બંધારણ જાળવવામાં આવ્યું છે. “બધાંને” ને બદલે “બધાં
ઘેર ફરવાનો ” કરવાથી છંદ જળવાતો જોવા મળે છે. મને તો આ િપ્રન્ટ એરર લાગે છે.
ચીનુભાઈ મોદી ગુજરાતના શ્રેષ્ઠ ગઝલકારોમાંના એક છે. તેમની ગઝલમાં એકપણ ભુલ
ને અવકાશ જ નથી. સુધારો કરવા િવનંિત.
અિભજીત પંડ્યા. ( ભાવનગર ).
Bharat Trivedi said,
August 30, 2010 @ 3:38 PM
શ્રી ચિનુ મોદીની ‘પર્વતને નામે પથ્થર’ હાથવગી હતી. ગઝલ આ પ્રમાણે છેઃ
સરસ વાત કરવાનો મોકો મળ્યો,
તને પુષ્પ ધરવાનો મોકો મળ્યો.
મને ક્યાં ખબર: હું છું વ્હેતો પવન,
બધાં ઘર ફરવાનો મોકો મળ્યો.
થયું: હાશ સારું કે છે તો ખરો,
ખુદા છે તો ડરવાનો મોકો મળ્યો.
બચતમાં હતાં અશ્રુઓ એટલે
નયન બન્ને ભરવાનો મોકો મળ્યો.
મુસીબત પડી એ તો સારું થયું,
સ્વજનને તો સરવાનો મોકો મળ્યો.
ગઝલને થયું: છે આ ‘ઈર્શાદ’ તો
ઠરીઠામ ઠરવાનો મોકો મળ્યો.
ચિનુભાઈની ગઝલ હોય એટલે સારી તો હોય-જ પરંતુ તેમની મને ખૂબ ગમતી ગઝલ તો છે ‘ના કરે’ યાદ છે ને પેલો શેર?
પુષ્પ પર ડાધો પડે એ બીકથી,
જીવવાની જિદ ઝાકળ ના કરે.
ભરત ત્રિવેદી
bharat vinzuda said,
August 30, 2010 @ 9:11 PM
BADHA GHAR MA FARAVA NO MOKO MALYO
Aem hashe !
Bharat Trivedi said,
August 30, 2010 @ 9:21 PM
શેર આ પ્રમાણે છેઃ
મને ક્યાં ખબર: હું છું વ્હેતો પવન,
બધાં ઘેર ફરવાનો મોકો મળ્યો.