પ્રારબ્ધ મીમાંસા – રાજેન્દ્ર શુક્લ
પંડ પરમાણે ઘાટ ને ઘડતર,
ઝાઝેરું રહી જાતું પડતર.
ભાર ભરાતો કંઈ ભવભવનો,
ક્યાંથી ઊતરે ભારે ચડતર ?
ઈ જ અનાડી આવે આડું,
ઈ પોતે પોતાનું નડતર !
ક્યાંક જડે મરમી કારીગર,
તો ઊઘડે આ જાડાં જડતર :
લાધે તો લાધે ઘટ ભીતર,
અધિક અધિકું વાધે વડતર !
– રાજેન્દ્ર શુક્લ
રા.શુ.ની કલા-કારીગરી આજના તમામ ગઝલકારોથી સાવ જ નોખી તરી આવે છે. એમની ગઝલોમાં ભગવો રંગ નજરે ચડે છે પણ આ ભગવો ભાગવાનો નહીં, ભોગવવાનો, માણવાનો, જાણવાનો ભગવો છે. આપણી ભીતર જે છે આપણને જે કાંઈ મળે છે એ આપણી ભીતરની લાયકાતના આધારે જ મળે છે. એથી વધુ કાંઈ પણ મેળવવા ગયા તો એ પડતર જ રહેવાનું. અને જનમ-જનમનો ભાર જે આપણે માથે લઈને ફરીએ છીએ એ ભાર જ હકીકતમાં આપણા ઉર્ધ્વગમનને આડે આવે છે.
Vihang Vyas said,
February 4, 2012 @ 1:30 AM
Wah !
Rina said,
February 4, 2012 @ 2:14 AM
ઈ જ અનાડી આવે આડું,
ઈ પોતે પોતાનું નડતર !
ક્યાંક જડે મરમી કારીગર,
તો ઊઘડે આ જાડાં જડતર :
Awesomeee……
manilal.m.maroo said,
February 4, 2012 @ 11:06 AM
ethical and meaningful poem
himanshu patel said,
February 4, 2012 @ 11:34 AM
સાચું ગુજરાતી “સુફી’ કવિ કર્મ અને તેની અભિવ્યક્તિનો કવિ.
Manubhai Raval said,
February 4, 2012 @ 9:01 PM
ભાર ભરાતો કંઈ ભવભવનો,
ક્યાંથી ઊતરે ભારે ચડતર ?
ઈ જ અનાડી આવે આડું,
ઈ પોતે પોતાનું નડતર !
રાજેન્દ્રભાઈ લાખ લાખ સલામ મનન કરવા જેવી ક્રુતી
ધવલ said,
February 5, 2012 @ 1:11 PM
ઈ જ અનાડી આવે આડું,
ઈ પોતે પોતાનું નડતર !
– ખરી વાત !
pragnaju said,
February 14, 2012 @ 12:35 AM
ક્યાંક જડે મરમી કારીગર,
તો ઊઘડે આ જાડાં જડતર :
લાધે તો લાધે ઘટ ભીતર,
અધિક અધિકું વાધે વડતર !
ગૂઢ વાતની અદભૂત અભિવ્યક્તી