સંભવે – સંદીપ ભાટિયા
બે’કત્રણ જીવ્યાની ક્ષણમાં કેટલા વ્રણ સંભવે ?
આંખ સામે ભીંત જેવા કેટલા જણ સંભવે ?
હાથ તો ડૂંડા સમા થઈ જાય ઊંચા પણ પછી
બંધ મુઠ્ઠીને કણસલે કેટલા કણ સંભવે ?
પગરવોની શક્યતા ડમરી બની ઊડ્યા કરે
પાંપણોના પાદરે ભીનાશનું ધણ સંભવે.
– સંદીપ ભાટિયા
આ લઘુ-ગઝલમાં દરેક શેર નાની વાર્તા સમો થયો છે. પહેલા શેર પરથી તો કેટલી ય કથાઓ આંખો સામે તરવરી જાય છે.
Rina said,
November 2, 2011 @ 12:52 AM
વાહ……
Rakesh Thakkar, Vapi said,
November 2, 2011 @ 4:05 AM
બહુ જ સરસ રચના
Pancham Shukla said,
November 2, 2011 @ 4:42 AM
નાની પણ મઝાની ગઝલ. ત્રણે શેર ગમી જાય એવા છે.
પાંપણોના પાદરે ભીનાશ (?) ધણ સંભવે.
jyoti hirani said,
November 2, 2011 @ 5:06 AM
સરસ ગઝલ અભિનન્દન સન્દિપ ભાઈ.
વિવેક said,
November 2, 2011 @ 8:14 AM
સુંદર ગઝલ…
પંચમભાઈનો અંગૂલિનિર્દેશ પણ યથાર્થ છે.
પાંપણોના પાદરે ભીનાશ(ના) ધણ સંભવે ?!
pragnaju said,
November 2, 2011 @ 10:20 AM
ત્રણ શેરની સ રસ ગઝલ
kishoremodi said,
November 2, 2011 @ 3:42 PM
સુંદર ગઝલ.
ધવલ said,
November 2, 2011 @ 11:17 PM
સુધારી લીધું છે … ‘ભીનાશનું’ જોઈએ.
P Shah said,
November 3, 2011 @ 3:22 AM
ટૂંકી પણ સુંદર રચના !