મુક્તક – રમેશ પારેખ
ચીંધીને આંગળી તરસો હરણને દોડતું રાખે,
દિશાઓ રેતી રેતી થઈને રણને દોડતું રાખે;
બરફની કેડીએ નીકળે છે સૂરજ શોધવા જળને,
બીજું છે કોણ જે એના કિરણને દોડતું રાખે.
– રમેશ પારેખ
ર.પા.નું આ મુક્તક વાંચીને મને રઈશભાઈની ગઝલ યાદ આવી ગઈ… કિનારાઓ અલગ રહીને ઝરણને જીવતું રાખે.
PRADIP SHETH . BHAVNAGAR said,
April 27, 2011 @ 11:18 PM
રણ હરણ્ નો ભેદ ક્યાં કઈ હોય છે ?
તરસ લઈ ને જિવવાનુ હોય્ છે.
rajesh gajjar said,
April 28, 2011 @ 7:02 AM
બરફની કેડીએ નીકળે છે સૂરજ શોધવા જળને,
બહુજ…સરસ..
Bharat Trivedi said,
April 28, 2011 @ 8:57 AM
રમેશ પારેખ એટલે કહેવાનું જ શું હોય ? રઈશભાઈની ગઝલ વાંચતાં તો જલસા ગયા ! કોણ જાણે કેમ પણ ઓડિયો ક્લિપ ના ખૂલી.
Bharat Trivedi said,
April 28, 2011 @ 9:22 AM
સોરી આઈ મીન જલસા થઈ ગયા !
pragnaju said,
April 28, 2011 @ 11:51 AM
ખૂબ સુંદર