રણ – વિપાશા મહેતા
રણમાં
એ નદી લાવી.
લોકો કહે
ના, નથી આવી.
લોકો કહે, નદી કેવી રીતે આવે, રણમાં ?
નદી ઉપર એણે બંધ બાંધ્યો.
લોકો કહે,
ના,
બંધ કેવી રીતે આવે, રણમાં ?
બંધ તૂટ્યો ને પૂર આવ્યું
લોકો કહે,
પૂર તે કંઈ આવે, રણમાં ?
પૂર ના આવે, રણમાં.
બધા ડૂબી ગયા, પૂરમાં.
ઘણા બધાં અવાજ આવ્યા
આવું તે કંઈ થાય અમારા રણમાં ?
આવું કાંઈ ન થાય અમારા રણમાં.
– વિપાશા મહેતા
કવિ કલમને પ્રામાણિક્તાથી પકડે ત્યારે એ પયગંબરની કક્ષાએ પહોંચે છે. ઉકેલના વિતંડાવાદમાં પડ્યા વિના જ એ સમસ્યાના મૂળ સુધી ભાવકને અને એ રીતે સમાજને લઈ જઈ શકે છે કેમકે સાચો પયગંબર જ જાણે છે કે સમસ્યાઓનો કોઈ તાર્કિક ઉકેલ હોઈ જ ન શકે. સમસ્યાના મૂળ સુધી સાચા અર્થમાં જે ઘડીએ પહોંચી શકીએ એ ઘડી જ હકીકતમાં સમસ્યાના અંતની શરૂઆત હોય છે.
પ્રસ્તુત કવિતા છતી આંખે આંધળા અને પોતાના અંધત્વને જ દૃષ્ટિ ગણીને જીવતા સમાજની ‘નોન-ફ્લેક્સિબિલિટિ’ની સમસ્યાના મૂળ સુધીનો પ્રવાસ છે.
હેમંત પુણેકર said,
March 18, 2011 @ 1:36 AM
સુંદર કાવ્ય!
સૌરભ શાહ said,
March 18, 2011 @ 1:49 AM
ખુબ જ સુન્દર અને અર્થ સભર રચના!!
jigar joshi 'prem' said,
March 18, 2011 @ 3:53 AM
રણમાં નદી આવી ખરી….સરસ
મીના છેડા said,
March 18, 2011 @ 7:09 AM
બહુ મોટી વાત – બહુ જ સહજતાથી સમજાવી દીધી છે…
Pancham Shukla said,
March 18, 2011 @ 9:46 AM
સરસ કાવ્ય.
કાવ્ય વાંચીને ઈસપની વાતો યાદ આવી ગઈ.
pragnaju said,
March 18, 2011 @ 10:20 AM
સ રસ અછાંદસ
કવિ પયગંબરની કક્ષાએ પહોંચ્યા કે નહીં તે ખબર ન પડી !
અને
‘સમસ્યાઓનો કોઈ તાર્કિક ઉકેલ હોઈ જ ન શકે’ તે વાત પણ તર્કશુધ્ધ નથી
પણ
આવું તે કંઈ થાય અમારા રણમાં ?
આવું કાંઈ ન થાય અમારા રણમાં.
એ તર્ક છોડી શ્રધ્ધાથી સ્વિકારી લીધુ
ફ્લેક્સિબિલિટિથી…
Maheshchandra Naik said,
March 18, 2011 @ 1:07 PM
સરસ રચના…………..
ધવલ said,
March 18, 2011 @ 1:57 PM
ચોટદાર વાત !
DHRUTI MODI said,
March 18, 2011 @ 3:23 PM
સુંદર રચના.
Lata Hirani said,
March 18, 2011 @ 11:17 PM
કવિતામાં અર્થનો દરિયો અનુભવવો, નદીનો પ્રવાહ કે પછી રણની તરસ અને એમાં ભાવકને ભરપૂર છોડી દે એ કવિ…. વિપાશાએ આ કામ બખૂબી નિભાવ્યુઁ છે……
લતા જ. હિરાણી
.
jagdish gurjar said,
March 22, 2011 @ 9:46 AM
અર્થોપમ રચના
રણ્મા વહાણ હાકયુ તમે
જગદીશ ગૃજર્જર્
અકલેશ્વર