અંજળ -ડો.પ્રફુલ્લા વોરા
ફૂલની ભાષા સમું ઝાકળ મળે,
સાવ કોરા ફલક પર વાદળ મળે.
આપણું હોવું બને પર્યાય જો
લાલ-કંકુ છાંટણે અંજળ મળે.
ભાગ્યનું પરબિડીયું અકબંધ છે,
ક્યાંક સગપણ, ક્યાંક તો અટકળ મળે.
તો પછી ટહુકી ઊઠે પીળી ક્ષણો,
સ્હેજ પણ ભીનાશની જો પળ મળે.
બસ, હવે આ આયખું ઉત્સવ બને,
દીપ શ્રદ્ધાનો કદી ઝળહળ મળે.
– ડો. પ્રફુલ્લા વોરા
preetam lakhlani said,
August 25, 2010 @ 12:33 PM
બહુ જ સરસ્….ગ ઝ લ્…..
બસ, હવે આ આયખું ઉત્સવ બને, દીપ શ્રદ્ધાનો કદી ઝળહળ મળે……..ગ મ તા નો ગુ લા લ્…
pragnaju said,
August 25, 2010 @ 1:52 PM
બસ, હવે આ આયખું ઉત્સવ બને,
દીપ શ્રદ્ધાનો કદી ઝળહળ મળે.
સુંદર
પ્રેમનું આસન શ્રદ્ધા છે,
પણ એ શ્રદ્ધાનું સ્થાન શંકા લે
ત્યારે
પ્રેમ ફુલ કરતાં પણ વહેલો કરમાઈ જાય છે.
sapana said,
August 25, 2010 @ 2:45 PM
તો પછી ટહુકી ઊઠે પીળી ક્ષણો,
સ્હેજ પણ ભીનાશની જો પળ મળે.
વાહ ક્યા બાત હૈ?
સપના
ધવલ said,
August 25, 2010 @ 5:01 PM
આપણું હોવું બને પર્યાય જો
લાલ-કંકુ છાંટણે અંજળ મળે.
– સરસ !
vimal agravat said,
August 25, 2010 @ 10:06 PM
સરસ ગઝલ.બી.એડમાં પ્રફુલ્લાબહેન મારા અધ્યાપિકા હતા એ સદભાગ્ય.આ માધ્યમથી મેડમને ઘણા સમય પછી મળતો હોઉ એવું લાગ્યું.આભાર વિવેકભાઈ,મારા અભ્યાસકાળના દિવસો તાજાં થયા.
વિવેક said,
August 26, 2010 @ 12:08 AM
સુંદર રચના…
@ શ્રી વિમલભાઈ,
લયસ્તરો ઉપર મારા અને ધવલ ઉપરાંત ઊર્મિ અને તીર્થેશ પણ કવિતા પૉસ્ટ કરે છે. આ કવિતા ઊર્મિએ મૂકી છે, મેં નહીં…
ઠાકરભાર્ગવ said,
August 26, 2010 @ 1:34 AM
જતીન……….’જ’ પરથી……….જોરાવર
ઠાકરભાર્ગવ said,
August 26, 2010 @ 1:42 AM
sorry, ખોટી જગ્યાએ ખોટી કોમેન્ટ થઇ
‘ફૂલની ભાષા સમું ઝાકળ મળે,’
ખુબ સુંદર કલ્પના. મજા પડી.
Pinki said,
August 26, 2010 @ 7:55 AM
વાહ્.. સરસ ગઝલ !