જો હદયની આગ વધી ‘ગની’, તો ખુદ ઇશ્વરે જ કૃપા કરી,
કોઇ શ્વાસ બંધ કરી ગયું, કે પવન ન જાય ગગન સુધી.
ગની દહીંવાલા

ચુંબન – સારા ટિસડેલ (અનુ.: વિવેક મનહર ટેલર)

શ્યામ મને ચૂમ્યો વસંતમાં,
પાનખરમાં લક્ષ્મણ,
નીરવે કેવળ જોયે જ રાખી,
ચૂમ્યો નહીં કદી પણ.

એકનું ચુંબન ગુમ ગમ્મતમાં,
બીજાનું થઈ ક્રીડા;
પણ નજરોનું ચુંબન દે છે
રાત’દી હજીય પીડા.

– સારા ટિસડેલ
(અનુ.: વિવેક મનહર ટેલર)

સાવ ટબૂકડું ગીત, પણ કેવું પ્રભાવક! જીવન ગમે એટલું ભર્યુંભાદર્યું હોય કે સાવ જ ખાલીખમ–પરિસ્થિતિ કોઈપણ હોય, શારીરિક સ્પર્શ કે સંસર્ગ તો ક્ષણજીવી જ હોવાના… પણ નજર નજર સાથે ગુફ્તેગૂ માંડીને છે…ક ભીતર સુધી જે સ્પર્શ કરી શકે છે એ કોઈ કાળે વિસ્મૃતિની ગર્તામાં લુપ્ત થઈ શકે નહીં…. દૈહિક ઉપર ઐહિકની મહત્તા કવયિત્રીએ કેવી બખૂબી પ્રસ્થાપિત કરી બતાવી છે!

*

The Look – Sara Teasdale

Strephon kissed me in the spring,
Robin in the fall,
But Colin only looked at me
And never kissed at all.

Strephon’s kiss was lost in jest,
Robin’s lost in play,
But the kiss in Colin’s eyes
Haunts me night and day.

– Sara Teasdale

4 Comments »

  1. jagdip nanavati said,

    February 13, 2025 @ 12:19 PM

    ચુંબનીય રચના….

  2. હર્ષદ દવે said,

    February 13, 2025 @ 12:20 PM

    સરસ કવિતા.

  3. મહેક said,

    February 13, 2025 @ 12:39 PM

    સુંદર રચના
    પણ નજરોનું ચુંબન દે છે
    રાત’દી હજીય પીડા.
    હ્રદયસ્પર્શી 👌🏻👌🏻

  4. Mayur Koladiya said,

    February 13, 2025 @ 2:31 PM

    ખૂબ સુંદર અછાંદસ…

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment