સાંજ ઢળતાં જ રોશન થતા, મ્હેકતા,
હાથ ગજરા, ગળે હાર ઝુલાવતાં;
ખીંટીએ લટકતી રાખીને રિક્તતા
આ અમે નીકળ્યા ખેસ ફરકાવતાં !
રાજેન્દ્ર શુક્લ

(કદાચ) – જિગર જોષી

જિંદગી! તારા બધા રંગ ઊડી જાય કદાચ,
આ પવનમાં તો હવે દીવો ઠરી જાય કદાચ.

ખેલ તારો ફરીથી હાર સુધી જાય કદાચ,
આ હૃદય પાછું નવો ઘાવ ખમી જાય કદાચ.

વાતો વાતોમાં વળી વાત ઊડી જાય કદાચ,
એક વંટોળ ઊઠ્યો છે એ વધી જાય કદાચ.

સુખ ભુલકણું છે ઘણું, એનો ભરોસો ન કરાય,
આંગણે આવે અને નામ ભૂલી જાય કદાચ.

એનો પાલવ જો લહેરાય તો એવું પણ થાય,
સૂર્ય હો માથે અને સાંજ ઢળી જાય કદાચ.

– જિગર જોષી

સરળ બાનીમાં ધ્યાનાર્હ ગઝલ… બધા જ શેર કસદાર થયા છે…

3 Comments »

  1. Varij Luhar said,

    December 27, 2024 @ 12:35 PM

    વાહ. સરસ ગઝલ

  2. Preeti Pujara said,

    December 27, 2024 @ 12:52 PM

    સરસ ગઝલ

  3. હેમંત પુણેકર said,

    December 27, 2024 @ 3:14 PM

    સરસ ગઝલ થઈ છે! વાહ જિગરભાઈ!

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment