થાય છે કે હું સૂકીભઠ વાવનું એકાંત છું,
કોણ પ્રગટાવે દીવો ને કોણ પૂજે નાગલા ?
– નયન દેસાઈ

(માશાલ્લા) – સુરેન્દ્ર કડિયા

થતી ભાગ્યે જ હો એવી ખુદાની મહેર, માશાલ્લા
તમારા હોઠ પર મારી ગઝલનો શેર, માશાલ્લા

બને છે એક બીના રોજ, ઘરની બારી ખૂલવાની
પછી સિમસિમ ખૂલી જાતું આ આખું શહેર, માશાલ્લા

તમારી ઉમ્ર સત્તાવીસ કરું છું બાદ સોમાંથી
અહાહા! તોય ઝળહળ બાકીનાં તોંતેર, માશાલ્લા

તમે મીરાં કહ્યું તો ગટગટાવી ગ્યા અમે મીરાં
પચાવ્યાં ઝેર તેમ જ ઝેરનાં ખંડેર માશાલ્લા

મળે લાખો નવાં પગલાં, નથી ભૂંસી શકાતું એ
તમારું સાચવ્યું છે એક પગલું, ખેર! માશાલ્લા

– સુરેન્દ્ર કડિયા

માશાલ્લા એટલે ઈશ્વરે ચાહ્યું એ થયું. આભાર માનવા માટે કે ધન્યતા વ્યક્ત કરવા માટે પણ એ પ્રયોજાય છે. કવિએ આવી અનૂઠી રદીફ સાથે કામ પાર પાડીને મજાની ગઝલ આપી છે. ઝેરનાં ખંડેર સમજાયાં નહીં, એ સિવાય આખીય ગઝલ ઉમદા થઈ છે.

7 Comments »

  1. Kiran Jogidas said,

    July 12, 2024 @ 12:45 PM

    વાહ

  2. Chetan Framewala said,

    July 12, 2024 @ 1:27 PM

    Wah…

  3. સિકંદર મુલતાની said,

    July 12, 2024 @ 4:07 PM

    વાહ.. ગઝલ..માશાલ્લા..

  4. Varij Luhar said,

    July 12, 2024 @ 6:48 PM

    વાહ.. ખૂબ સરસ ગઝલ

  5. Dhruti Modi said,

    July 13, 2024 @ 2:18 AM

    સરસ રચના ! માશાલ્લા શબ્દ ખૂબ ગમ્યો ! અર્થ પણ ખૂબ સરસ ! આપણે કહીએ છીએ કે, ‘હરિઈચ્છા’ એવું જ’માશાલ્લા’ નો અર્થ થઈ શકે !

  6. લતા હિરાણી said,

    July 14, 2024 @ 6:04 PM

    મજ્જાની ગઝલ

  7. Poonam said,

    August 17, 2024 @ 12:38 PM

    અહાહા! તોય ઝળહળ બાકીનાં તોંતેર, માશાલ્લા.. Mast
    – સુરેન્દ્ર કડિયા –

    Aaswad saras ne sahamat !

RSS feed for comments on this post · TrackBack URI

Leave a Comment