(પથ્થર ઘસો) – ભાવિન ગોપાણી
લ્યો, ફરી પલળી ગયાં. સૌ બાકસો,
આપણે આજેય બે પથ્થર ઘસો.
આ નગરમાં ફૂલથી પણ છે વધુ,
ફૂલને ચૂંટી રહેલા માણસો.
એ હતી સામે, આ એનો છે પ્રભાવ,
મેં કહ્યું ઈશ્વરને કે આઘા ખસો.
સ્વપ્ન મારાં એમ પજવે આંખને,
બાપની સામે પડેલા વારસો.
હાથ હું ખિસ્સામાં નાખું છું અને,
નીકળે છે એક મુઠ્ઠી વસવસો.
આટલો સંબંધ તો રાખો હવે,
ક્યાંક જો સામા મળો, થોડું હસો.
એ તરફ છે આપની સેના અને,
આ તરફ છે હું ને મારો કારસો.
હાથ એનો એટલે ઊંચો રહ્યો,
હાથમાં એના હતી સૌની નસો.
મહેક તારા સ્પર્શની ઉભો છે લઈ,
દાયકાથી મારી છાતી પર મસો.
બહુ થયું છોડો હવે માણસપણું,
સાપ છો તો સાપને તો ના ડસો.
હું મને વેચ્યા વગર પાછો ફરું,
ભાવ મારો એટલો પણ ના કસો.
– ભાવિન ગોપાણી
લયસ્તરોના આંગણે કવિમિત્ર ભાવિન ગોપાણીના ત્રીજા ગઝલસંગ્રહ ‘અગાશી’નું સહૃદય સ્વાગત છે. ગઝલસંગ્રહમાંથી એક સુંદર રચના આપ સહુ માટે. મોટાભાગના શેર સુંદર થયા છે.
Anjana bhavsar said,
December 31, 2020 @ 2:32 AM
ખૂબ સરસ ગઝલ..
Dilip Chavda said,
December 31, 2020 @ 4:18 AM
Just just osm
Wah wah wah 👌👌👌👌👌
pragnajuvyas said,
December 31, 2020 @ 2:57 PM
સુંદર ગઝલ..
Maheshchandra Naik said,
January 4, 2021 @ 11:25 PM
સરસ ગઝલ, કવિશ્રીને અભિનદન….