EPIDEMIC – રમેશ પારેખ
જોયું ને ઊઠ્યો ને ચોંક્યો ને કૂદ્યો ને નાઠો રે નાઠો
મારામાંથી એક મારો જ ભયભીત ફાંટો રે ફાંટો
આતંક આતંક ઘરમાં ગલીમાં ને આખા નગરમાં
વળી આંખની સાથે આંખોમાં આંખોની ગાંઠો રે ગાંઠો
તરસમાં બધા હાથ રઘવાતા રઘવાતા રઘવાઈ બેઠા
હથેળીમાં વીરડાઓ ગાળ્યાં; નથી જળનો છાંટો રે છાંટો
અને ઘાવ પ્રસર્યા વિચારોમાં એવી તો કરપીણ ઝડપે
ન શ્રદ્ધા, ન પીડા, ન મૃત્યુ, ન ઔષધ, ન પાટો રે પાટો
હજુ ઘેનમાં લંગડા લંગડા લંગડા શ્વાસ લવક્યા કરે છે
આ ચહેરાના જંગલમાં વાગ્યો’તો સોનેરી કાંટો રે કાંટો
થયો છે કચરઘાણ કેવો અકસ્માત હરએક જણમાં
છે સૌ પાસે પોતાનું ગંધાતું શબ : કોઈ દાટો રે દાટો
– રમેશ પારેખ
શીર્ષક વાંચીને હું ચોંક્યો !!! – બે વાર ચેક કર્યું કે બધું બરાબર છે ને ! અત્યારની હાલત સાથે સજ્જડ બંધબેસતી રચના !! અત્યાર પૂરતો તો કોરોનાનો કોઈ આરો-ઓવારો ભાળતો નથી…..
pragnajuvyas said,
September 28, 2020 @ 10:50 AM
GujLitમા EPIDEMIC – રમેશ પારેખની આ રચનાની તા. ૨૮-૦૯-૭૫ છે !
ત્યારે આજે Pandemicના સાંપ્રત સમયે આ ગઝલનો મક્તા.
થયો છે કચરઘાણ કેવો અકસ્માત હરએક જણમાં
છે સૌ પાસે પોતાનું ગંધાતું શબ : કોઈ દાટો રે દાટો
અનુભવાય છે !
કવિ લેખક ભવિષ્યના જાણકાર જાણકારો કહે છે કે કાલિદાસ , કીટષસ અને ર.પા.જેવા કવિઓમાં આ આવડત ગજબની હતી. કોઈ વાર અસ્પષ્ટ ભવિષ્યની આશા, આકાંક્ષા, આશંકા કવિએ ગાઈ છે .
Kalpana Pathak said,
September 28, 2020 @ 7:10 PM
।આ આતંક land mine જેવો છે. ક્યારે ત્રાટકે એ કહી ન શકાય.
હરિહર શુક્લ said,
September 29, 2020 @ 6:23 AM
નાસો રે નાસો
પણ ક્યાં એ યક્ષ પ્રશ્ન!
હવે તો થાવ એવા સામે કે કોરોના નાસે …
અને રપા એટલે રપા એટલે રપા બીજું શું?👌