વ્હાલાથી વેગળાં….- તુષાર શુક્લ
વ્હાલાથી વેગળાં થઈ રહેવાનું ભાગ્યમાં
સીતા કે રાધિકા કે મીરાં
વિરહની વેદનાને જીરવતાં શીખવ્યું કે
પ્રેમી ન હોય કૈં અધીરાં.
વિરહની આગ એ જ વ્હાલપનો બાગ
એમાં પ્રેમી તો મસ્ત થઈ મ્હાલે
પંચવટી, વૃંદાવન, મેવાડી ધરતી પર
ચાલે એ મનગમતી ચાલે
વ્હાલપનાં વારિ કૈં છીછરાં ન હોય
એ તો વહી રહ્યાં ગહન ગભીરાં…
મળવાની ઝંખના તો એનામાં જાગે
જે હોય એકબીજાંથી આઘાં
વેગળાં ન હોય એને ભેગાં શું થાવું ?
એને કેવાં વિઘન, શેની બાધા ?
સરયુ કે યમુનાનો કાંઠો કે બળબળતા
રણ કેરી રેતીને તીરાં !
– તુષાર શુક્લ
Pravin Shah said,
July 2, 2019 @ 3:30 AM
બહુ સરસ !
કવિતા ખૂબ ગમી
Rohit Kapadia said,
July 2, 2019 @ 4:05 AM
‘વેગળા ન હોય એને ભેગા શું થાવું’ ખૂબ જ સુંદર વાત. ધન્યવાદ. કોઈકે કેટલું સુંદર કહ્યું છે – – યાદ તો એને કરવા પડે કે જે ભૂલાઈ ગયાં હોય.
Bharat Gandhi said,
July 2, 2019 @ 2:05 PM
વાહ શ્રિ શુકલ્
વ્હાલપનાં વારિ કૈં છીછરાં ન હોય
એ તો વહી રહ્યાં ગહન ગભીરાં…
અતિ સુન્દર ગહન રચના!
આભિનન્દન્!
Chitralekha Majmudar said,
July 2, 2019 @ 11:44 PM
Creation, full of emotions!..Thanks for a nice poem.
MAHESHCHANDRA THAKORLAL NAIK said,
July 3, 2019 @ 1:11 AM
સરસ કવિતા, ખુબ સવેદનસભર શબ્દો, કવિશ્રીને અભિનદન, આપનો આભાર…..
વિવેક said,
July 3, 2019 @ 9:20 AM
વાહ… ઉમદા કવિતા
Indu Shah said,
July 7, 2019 @ 1:28 PM
વાહ વાહ ખૂબ સુંદર વિરહ કાવ્ય
વેગળાં ન હોય એને ભેગાં શું થાવું ?
એને કેવાં વિઘન, શેની બાધા ?
સરયુ કે યમુનાનો કાંઠો કે બળબળતા
રણ કેરી રેતીને તીરાં !
અખૂટ શ્રધ્ધા અને ધીરજ સાથે રાહ જોવાની.
dhiren joshi said,
April 19, 2020 @ 6:34 AM
અતિશય, લેખન ની પરાકાષ્ઠા છે આ રચના