સાવ રે સુક્કા ઝાડને જોઇ… – રમેશ પારેખ
સાવ રે સુક્કા ઝાડને જોઇ થાઇ કે એને ચાલ, હું લીલું પાંદડું બની વળગી પડું
ઝાડને એની લળક લળક સાવ રે સાચી છાંયડીનાં ઝાંઝર પ્હેરાવી દઉં
કોઇ ટપાલી જેમ હું એના સરનામે ફાગણના (અંગત) કાગળો ફેંકી દઉં
મેળામાં ખોવાઇ ગયેલો છોકરો એના બાપને જડે એમ હું છે તે ઝાડને જડું
સાવ રે સુક્કા ઝાડને જોઇ થાઇ કે એને ચાલ, હું લીલું પાંદડું બની વળગી પડું
ડાળીએ કાબર કાગડા પોપટ વાયરા જેવું આવવું-જવું આવવું-જવું થાઉં
ઝાડ પરોવી લઉં મારામાં એક લીલાકુંજાર દોરે હું ઝાડમાં પરોવાઉં
પંડના જણ્યા જીવને જેવો પહેલોવારુકો અડકે માનો હાથ – એવું હું ઝાડને અડું
સાવ રે સુક્કા ઝાડને જોઇ થાઇ કે એને ચાલ, હું લીલું પાંદડું બની વળગી પડું
– રમેશ પારેખ
Shivani Shah said,
May 22, 2018 @ 1:14 AM
વાહ કવિ ! વાહ લયસ્તરો ! અદભુત કલ્પનાશક્તિ !!
Each stanza of this poem is progressively
better and more meaningful than the previous one.
Pravin Shah said,
May 22, 2018 @ 4:15 AM
રમૅશ પારેખ એટલે રમેશ પારેખ !
ખૂબ સુન્દર !
JAFFER said,
May 22, 2018 @ 7:22 AM
ખૂબ સુન્દર !
વિવેક said,
May 22, 2018 @ 8:20 AM
સાદ્યંત સુંદર રચના… અનૂઠો લય!
ketan yajnik said,
May 22, 2018 @ 8:34 AM
એષણા !