(વસમી સાંજે) -પારુલ ખખ્ખર
પીડાઘરના તૂટ્યાં તાળાં વસમી સાંજે
ઊડયાં રે આંસુ પાંખાળાં વસમી સાંજે.
એક કિરણ આશાનું એણે ઠાર કર્યું ત્યાં,
મ્યાન થયાં જાતે અજવાળાં વસમી સાંજે.
કાગળમાં ફૂલો બીડયાં’તાં ઉગતા પહોરે,
પ્રત્યુત્તર આવ્યા કાંટાળા વસમી સાંજે.
હાથ કદી ના છૂટે એનો, નેમ હતી પણ
હાથ ન જોડાયા ભમરાળા વસમી સાંજે.
શું કહેવું એ શખ્સ વિશે જેણે ગણ્યા’તા,
બે ડૂસકાં વચ્ચેના ગાળા વસમી સાંજે.
-પારુલ ખખ્ખર
સાંજ… આથમતી સાંજ આમેય ઉદાસીના ઓળા લઈને અવતરતી હોય છે. સૂરજ ઢળવાની વેળાએ આકાશ ભલે મનોરમ્ય રંગોથી સાજ કેમ ન સજતું હોય, આપણા મનને એ કોક અકથ્ય ઉદાસીથી પણ ભરી દે છે. એક નશા પર બીજો નશો હોય એમ અહીં એકબાજુ તો સાંજ છે ને બીજી બાજુએ એ વળી વસમી છે… વસમી સાંજના એવા રંગો અહીં કવયિત્રી લઈને આવ્યા છે, જે ભાવકના દિલોદિમાગ પર ક્યાંય સુધી કબ્જો જમાવીને રાખશે…
Pravin Shah said,
July 5, 2018 @ 5:21 AM
સરસ !
ખૂબ ગમી .
દિલમા ઉતરી ગઈ !
SARYU PARIKH said,
July 5, 2018 @ 10:53 PM
વાહ! બહુ સરસ.
સરયૂ પરીખ્
SureshShah said,
July 6, 2018 @ 2:47 AM
bahu sarash,
keep it up
all the best.